Recenzja książki Klatka dla niewinnych

"Klatka dla niewinnych" to bez wątpienia jeden z lepszych kryminałów, jaki ostatnio wpadł w moje ręce. Historia rozpoczyna się od zabójstwa kobiety. Róża ginie we własnym domu, a świadkiem zbrodni jest jej sześcioletni syn. Już pierwsze strony były więc przerażające, a co dopiero powiedzieć o kolejnych... Trup ściśle się gęsto, a do tego dochodzi bardzo brutalne tło seksualne. Nie brakuje przemocy, intryg i zagadek. Pojawiają się także konflikty rodzinne i sekrety z przeszłości.

Czy to możliwe by w ciągu zaledwie 7 dni (bo taki okres obejmują wydarzenia) w sprawie o zabójstwo wydarzyło się aż tyle? Tego nie wiem, ale mogę stwierdzić z całą stanowczością że śledczy się nie nudzili. Mnóstwo śladów, wątków i zaskakujących zwrotów akcji nie ułatwia zadania, jakim jest wskazanie i złapanie mordercy. Akcja toczy się praktycznie w czasie rzeczywistym - mamy dokładnie określone daty i nawiązania do szalejącej pandemii covid-19. Bardzo łatwo jest też odnaleźć się w przestrzeni, bohaterowie przemieszczają się ulicami Warszawy i okolic, więc tutejsi mieszkańcy mogą próbować szukać miejsc opisanych na kartach książki.

Pod względem psychologicznym powieść to majstersztyk. Motyw sprawcy i działania pozostałych osób powiązanych ze sprawą wychodzą na jaw stopniowo, a sam zabójca zostaje ujawniony w zasadzie na samym końcu książki. Dzięki temu czytelnik ma szansę rozwiązywać zagadkę zbrodni razem ze śledczymi i przekonać się czy miał rację. Przyznam szczerze, że typowałam zupełnie inną osobę i miałam niemałą zagwozdkę gdy okazywało się, że mój trop jest błędny. Takie kryminały lubię najbardziej - odpowiedź na pytanie "kto zabił?" nie jest od początku oczywista, więc aż chce się czytać dalej.

Jak widać, powieść ma sporo plusów. Co można za to wymienić z minusów? Mnogość postaci i nazwisk nieco komplikuje historię i bardzo łatwo się zgubić. Nie ukrywam, że momentami ciężko mi się przez to czytało. Trochę zaskoczyło mnie też to, że w serii książek o Hubercie Meyerze to nie on jest głównym bohaterem opowieści, a pani prokurator. Nie wiem jak jest w poprzednich tomach, ale pewnie niedługo się o tym przekonam, bo już czuję, że to nie było moje ostatnie spotkanie z twórczością Katarzyny Bondy.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl