Kobierce tkane z pajęczyny recenzja

Przyszła pora na recenzję przedostatniej części serii "Siostry Jutrzenki" Renaty Kosin, czyli "Kobierce tkane z pajęczyny". Dla mnie jest to ostatnia część, bo zaczęłam przygodę z tą serią od piątego, czyli ostatniego tomu. Jakich tajemnic o rodzinie Śmiałkowskich dowiemy się z tej części? Zapraszam na recenzję!

Lata mijają, a w Przytulisku życie dalej się toczy, jednak za sprawą wielu rodzinnych amuletów, ciągle czuć obecność Arachny. Czuwa ona nad potomkami rodu Śmiałkowskich, którzy po mimo, tego, że układają sobie życie w różnych miejscach na świecie, nadal nie zapominają o rodzinnych stronach. Każdy z nich obiera różne ścieżki życiowe. Po latach ich wnuki oraz prawnuki dokonują podobnych wyborów. Michalina również szuka jeszcze swojego miejsca na ziemi. Nadal interesuje się przeszłością swoich przodków i tym sposobem w końcu udaje się odkryć największą rodzinną tajemnicę związaną z jej praprababką. Kim na prawdę była Arachna? Co takiego skrywają tytułowe kobierce?

W książce występuje narracja trzecioosobowa. Akcja dzieje się w czasach współczesnych (czyli rozpoczyna się w 2006, a kończy w 2009 roku) oraz w czasach przeszłych czyli w latach 1946-1955). Rozdziały są długie, jednak przyjemny styl pisania autorki sprawia, że czyta je się szybko i z wielkim zainteresowaniem. Dzięki temu, że akcja tak szybko się toczy, możemy zaobserwować to, jak dorastają dzieci potomków Śmiałkowskich. W części tej, tak jak w innych tej serii, jest trochę historii i tej Polski i tej dotyczącej rodziny Śmiałkowskich, która była tak nieprawdopodobna, że podchodziła pod legendę. Jest dużo dialogów, w których bohaterzy powieści rozmawiają ze sobą, dzięki czemu wiele dowiadujemy się o losach innych postaci tej powieści. Jest również wiele różnych wątków opowiadających różne rodzinne historie, które potrafią bardzo zaciekawić.

"Kobierce tkane z pajęczyny" jest kolejną świetną powieścią obyczajową, jaką udało mi się przeczytać w ostatnim czasie. Ciężko mi powiedzieć, która z serii "Siostry Jutrzenki" najbardziej przypadła mi do gustu. Ta część, zresztą jak każda inna, potrafi nieźle wciągnąć i bardzo zaciekawić, szkoda że przeczytałam już wszystkie, bo chętnie poznałabym inne tajemnice związane rodem Śmiałkowskich!