Royal recenzja

👑Czy kiedykolwiek marzyliście o spotkaniu księcia?



Główna bohaterka Vivian przylatuje do Londynu w związku z otrzymaniem rocznego stażu. Można by rzec, że jego jej marzenie już się spełniło. Jednak nie wszystko jest kolorowe, a utrzymanie się w dogodnych warunkach nie jest tanie. Z pomocą przychodzi jej przyjaciółka, dzięki której dziewczyna dostaje pracę kucharki. Jednak nie w zwykłej restauracji, a w pałacu królewskim. Początkowo ma wiele obaw, ale nie jest tak źle, ponieważ rodzina królewska swoich pracowników traktuje z należytym szacunkiem. Noooo prawie cała…

Lucas Robert III Hemsworth to niezłe “ziółko”. Zmienia dziewczyny jak rękawiczki, jest arogancki i wszystkimi pomiata. Wydaje mu się, że jest panem świata, a każda kobieta na tej ziemi jaka istnieje jest jego. Vivian pierwszy raz spotyka w kuchni, ale oliwy do ognia dolewa sytuacja na imprezie, gdzie bezczelnie ją podrywa, nie rozpoznając jej. Główna bohaterka nie jest taka jak inne, ona nie da sobą pomiatać.


Pamiętam jeszcze “Royal” za czasów kiedy byłam młodsza i czytałam ją na Wattpadzie. No i co tu więcej mówić. Uczucie powrotu do jednej z ulubionych książek jest niesamowite. Możliwość trzymania jej w rękach, przewracanie stron, świadomość, że teraz jest rzeczą materialną - przepełnia moje serce wielkim szczęściem.
Zawładnęła nim od samego początku i nie puściła do samego końca. Jest przepełniona świetną dawką humoru dzięki której rozbolą was policzki od śmiechu, ale także bohaterami o których się nie zapomina. Tak naprawdę tutaj każdy jest inny.

Vivian była kreowana na silną kobietę i o szczęście tak się stało! Nie jest ona tutaj fałszywie mocna charakterem. Po prostu to czuć, że będzie walczyć o swoje. Prawdę mówiąc mogłam troszeczkę się z nią utożsamić i właśnie to było dla mnie piękne.

Lucas to natomiast inna historia. Może nawet miałabym ochotę przeczytać oddzielną część, ale to z jego perspektywy? No byłoby fajne. Wracając. Chłopak potrafił doprowadzić do szału, że nawet miałam ochotę rzucić książką i nie wracać. Jednak nagle stawał się takim “słodkim misiem”. No i jak dalej mogłam tego nie czytać?

Pióro autorki jest lekkie i przez to się przez opowieść płynie. Tutaj nie miałam ochoty jej zostawić, ponieważ ciągle z tyłu głowy krążyły mi myśli: “Co będzie dalej?”. Takim oto sposobem przeczytałam ją na jednym posiedzeniu i co najważniejsze nie żałuję straconego czasu! Nawet możliwe, że chciałabym się w nim cofnąć, żeby od nowa przeżywać historię tej dwójki.

No cóż pozostaje mi tylko czekać na drugą część, która już niedługo.