Ślady recenzja

To moje trzecie spotkanie z pisarzem Jakubem Małeckim. I było to spotkanie jak najbardziej udane. Książka wprowadziła mnie w refleksyjny nastrój i skłoniła do przemyśleń natury egzystencjalnej. Skłoniła mnie do zastanowienia się nad sensem życia i nad tym, co nieuchronne i nieuniknione, i czego nie da się oszukać.
"Ślady" Jakuba Małeckiego nie jest typową opowieścią z wieloma wątkami i bohaterami. To zbiór historii różnych osób, a każdy rozdział opowiada o kimś innym. Ta książka to zbiór opowiadań o ludzkich losach, trudnych, złożonych, pełnych wzlotów i upadków. To historie o przemijaniu i o tym, że wszyscy zdążamy do jednego celu, którym jest wieczność. Lecz u każdego człowieka koniec świata zawsze wygląda inaczej.

Przez karty książki Jakuba Małeckiego przewija się wiele kolorowych postaci. Chwaścior o krzywych, chudych, nogach, śpiący w krzakach i pokrzywach; Bartłomiej Kos alias Drzypapa o ciele jak młockarnia, milczący albo wrzeszczący bez powodu; Ludwik, uważany przez rodzinę za wariata; Eugenia Matuszczak zwana świętą Eugenią, zbierająca martwe zwierzęta czy Klaudiusz Czerski, spowity oparami alkoholu, zakopany w ziemi i czekający na potwory. Takich osobliwych postaci jest w książce Jakuba Małeckiego znacznie więcej. A każda z nich z czymś się zmaga: z lękami, frustracjami, samotnością, nałogami, chorobami czy obsesjami.

Początkowo podczas lektury wydało mi się, że pomiędzy bohaterami nie ma jakiegoś istotnego związku. Uważne czytanie sprawiło jednak, że doszłam do wniosku, iż istnieje między nimi wiele wspólnych mianowników, takich jak koligacje rodzinne, nazwy miejscowości czy relacje sąsiedzkie. Pierwszy i ostatni rozdział, zatytułowany "Mój" są spoiwem, łączącym wszystkie historie, pokazującym, że są one ze sobą w jakiś sposób powiązane. Jakby treść znajdowała się w zamkniętym słoiku i niczym puszka Pandory czekała na uwolnienie.

"Ślady"Jakuba Małeckiego opowiada o przemijaniu i o tym, co przyjdzie. Co jest cierpliwe i czeka na każdego z nas. Czeka "na plamy wątrobowe, na zwyrodnienia, na nowotwory, na pęknięcia żył w głowie."
Bez względu na zdobyte sukcesy, poniesione porażki, przeżyte dramaty, odniesione triumfy zostawimy po sobie jedynie tylko kilka bladych śladów. Wszyscy zmierzamy ku wiecznej mecie i nigdy nie wiemy, kiedy ten kres nadejdzie. Bo koniec świata u każdego z nas, będzie zawsze wyglądał inaczej.

"Ślady" Jakuba Małeckiego to poruszająca, refleksyjna lektura z wielobarwnym kalejdoskopem ludzkich życiorysów. Warto ją poznać. Polecam.