Koronczarki recenzja

"Widziałyśmy, że to, co robimy, jest obarczone ryzykiem. Początkowo było ono niewielkie, raczej niedostrzegalne dla niewprawionego oka, bo wplecione w koronkowe motywy, które w ogromnej tajemnicy umieszczałyśmy na naszych chustach i welonach"

🤍

"Życie jest jak koronka, moje dziecko, wydarzenia przeplatają się i przyjmują unikalny kształt. Gdyby potoczyły się w inny sposób, dałyby odmienny obraz "

🤍

"(...) mężczyźni będą w naszym życiu zawsze tylko gośćmi. Wpadną na pospieszną wizytę, z góry uprzedzając, że długo nie zabawią. Wystarczy sama kawa, nic więcej, dziękuję bardzo - i już chwytają kapelusz, zbierając się do wyjścia"

🤍

Kobiety z rodziny Flores nie mają szczęścia - wszyscy mężczyźni, którzy pojawiali się w ich życiu, umierają przedwcześnie. Początek XX wieku i mała społeczności w pewnym brazylijskimi miasteczku nie sprzyjają tej rodzinie . Ludzie odejrzewają ich o czary i nieczyste intencje. Najlepsza przyjaciółka Inès, Eugenia, chce uciec od znęcającego się nad nią męża. Dwie młode kobiety wymyślają koronkowy kod, dzięki któremu się komunikują i planują niebezpieczną ucieczkę - czy im się uda?

"Koronczarki" to powieść, przenosząca nas w czasie i miejscu. Poznajemy tu całkowicie inny kontynent i odległe czasy, które nie są zbyt łaskawe dla ówczesnych kobiet. Losy siedmiu pokoleń kobiet splecione nićmi koronki. To właśnie koronka łączy, rozwija i tworzy historię tej rodziny. Niezwykły zabieg autorki, która w symbolice koronki zawarła głębszy, ponadczasowy i ukryty przekaz o samym życiu i jego trudnościach, ale też pięknie. Do tego mamy do czynienia z motywem klątwy, krążącej wokół rodziny Flores - i czy prawdziwa, czy wymyślna - nadawała fabule ciekawy, trochę mroczny ale też hipnotyzujący klimat.
Bardzo lubię z kiedy w powieść występują postaci kobiece. Tu zostały pokazane jako silne, zdeterminowane i walczące o siebie postaci. Ich historia osadzona w tak trudnych dla kobiet czasach, bolała, wywoływała smutek i złość, ale też pokrzepiała, dawała nadzieję. Pokazywała piękną siłę kobiecej lojalności i przyjaźni. Powieść czytało się nieśpiesznie, czerpiąc przyjemności z obserwowania fabuły i bohaterów. I to właśnie cenie sobie w tego typu literaturze - odnajdywanie głębszego sensu, skłaniającego do refleksji. Jeżeli lubicie literaturę piękną to na pewno wam się spodoba ta książka, a jeśli jeszcze nie polubiliście się z tym gatunkiem - dajcie jej szansę. Mi bardzo się podobała, dlatego polecam