Kozioł recenzja

Życie i śmierć, diabelski kalejdoskop, otulający zapachem fiołków, który zaburza realny obraz niebezpieczeństwa. Dzień pojednania nieuchronnie nadchodzi, osaczając mrokiem przeznaczenia. Przerażająca postać kozła wyłania się i straszy. Ktoś musi zostać poświęcony w imię Azazela, by inni dostąpili zbawienia. Żałosny hołd przynależności, gdzie hostią są ludzkie ciała. Wielki demon otwiera wrota piekieł i pochłania w otchłań nicości. Bęben wybija rytm ostateczny, pozostawiając na zawsze ślad pamięci. W każdej chwili dnia żyje, wykraczając poza zwykły porządek świata.

Upalny maj 1957 roku. Nad Szczecinem gromadzą się czarne chmury. Tajemnicza choroba opanowała mieszkańców. Infekcja niszczy ludność powolnie. Nieuleczalne schorzenie spowodowane spożycie ludziny. "Śmiejąca się śmierć" zagląda w oczy społeczeństwa. Przypadków jest coraz więcej, a sprawca krąży, morduje i produkuje żywność. Śledczy, na czele z porucznikiem Ugne Galantem, muszą go schwytać i przerwać ten proceder.

Mocny debiut. Okrutny, przesiąknięty złem. Wokół powojenne czasy, odradzająca się Polska i chłód ducha komunistycznego. Brutalny, drastyczny momentami, obraz bestii w ludzkiej skórze. Dreszcz przerażenia przeszywa ówczesne społeczeństwo. Niepewne jutro i panosząca się nikczemność.

Świat cuchnący niepoprawnością, gdzie wyrafinowany typ krąży i spełnia swoje pragnienia, budząc obrzydzenie. Milicja próbuje rozwikłać zagadkę tajemniczej choroby, podążając śladem psychopaty. Tropy prowadzą do przeszłości, która skrywa wiele niewiadomych. To tam rozpoczął się szaleńczy spektakl pojednania. Przed czytelnikiem portret ludzkiego zdziczenia, a w tle sekta, rytuały i symbolika.

Autor z wielką precyzją wprowadza czytelnika w czasy minione. Zabiera w podróż do Szczecina lat pięćdziesiątych XX wieku. Wtapiamy się w ten klimat dzięki realistycznym opisom ulic, miejsc i autentycznych zdarzeń. Świetnie ukazany obraz systemu sprawiedliwości tamtych czasów, jego ułomności, tuszowania, nadużycia władzy, wymuszenia i niepewność chwili.
Wyraziści bohaterowie poszukują prawdy w tunelu ciemności. A ta okazuje się zaskakująca. Postać Unge fenomenalna. Człowiek inteligentny, o niezwykłej intuicji i mądrości, zmagający się z uzależnieniem i zmorą przeszłości.

Przemysław Kowalewski inspirował się zbrodnią Rzeźnika z Niebuszowa. Historię tę wplótł w fabułę, co dało rewelacyjnie zaskakującą całość. W powieści wykorzystał archiwalne materiały sprawy z zabójstwa Ireny Jarosz nadając realizmu mocno oddziaływującego na odbiorcę.

Niesamowity debiut. Otoczą Was ludzie, którzy pod maską normalności skrywają prawdziwą twarz szalonego fanatyka. Polecam!