Recenzja książki Dopóki nie zajdzie słońce

"Nim odpuściłem dom, z szafki nocnej wyciągnąłem nabój, który wyciągnięto ze mnie po ostatniej akcji. Obracanie go w palcach stało się moim nawykiem. Stanowił przypomnienie, że spojrzałem śmierci w oczy i roześmiałem się jej w twarz"
🥃🥃🥃🥃
"Człowiek to naprawdę durna istota. Zamiast czerpać radość z tego co posiada, korzystać z nawet najdrobniejszego dobra nieustannie szuka czegoś więcej."
☀☀️☀️☀️
Jestem w szoku. W takim szoku, że nie wiem jak napisać recenzję o tej książce. Autorka Ewa Pirce stworzyła coś.. Ah, nawet wysłowić się nie umiem! Od godziny 8:00 do godziny 16:00 przestałam istnieć, bo tak pochłonęła mnie historia Samuela. Dopiero gdy włączyłam sobie piosenki, które zostały wspomniane w tej książce, jakoś zebrałam myśli.
"Dopoki nie zajdzie słońce" od Ewa Pirce to.. Ideał. Innych słów nie umiem napisać i użyć.
Samuel Remsey był tajnym agentem CIA. Wykonywał zawsze wszystkie rozkazy. Jednak po wykonaniu jednego z nich, stal się wrakiem człowieka. Na dodatek musiał zmierzyć się z pogrzebem swoich rodziców i opieką nad czwórką sióstr. Nasz główny bohater nie radzi sobie z tym wszystkim. Przez wspomnienia, nie raz prawie skrzywdził swoje swoje siostry. Alkohol i tabletki przeciwbólowe stały się dla niego idealną ucieczką.
Sam cierpi na PTSD- Czyli na zespół stresu pourazowego. Jednak były tajny agent powoli wraca do żywych. Terapia dużo pomogła i nowa praca u Alexa jako ochroniarz.
W życiu każdego mężczyzny w pewnym momencie pojawia się kobieta. Zaczyna się od nienawiści a kończy się na czym? Oj tak. Na miłości. Samuel nie jest do końca pewny co czuje do Jess jednak powoli jego umysł pozwala mu to zrozumieć.
Nie muszę pisać, jak bardzo byłam zaskoczona zakończeniem. Aż krzyknęłam z niedowierzenia! Jak można tak skończyć książkę.. Przyznaję Pani medal!
Książka jest warta przeczytania. Każdy powinien poznać historie Samuela, jego sióstr i Jess. Jeśli jeszcze jej nie znacie, to biegnijcie kupić lub zamówicie. Naprawde! Cóż. Ja mogę już czekać tylko na kolejną część.