Czarna Wiedźma recenzja

Za każdym razem, gdy w książce jest motyw akademii to jestem zachwycona. I coś musi w tym być, bo „Czarna wiedźma” Laurie Forest taki motyw właśnie posiada. Jednak biorąc tę powieść do recenzji wiedziałam tylko tyle, że jest grubaskiem (prawie 600 stron), to pierwszy tom i z pewnością musi opowiadać o jakiejś wiedźmie. Nie spodziewałam się jaka to wielowymiarowa, wielowątkowa książka, która dosłownie porwie moje serce. Gdybym miała możliwość, to na pewno byłby to mój patronat. Zdecydowanie ta historia znajdzie się w mojej topce tego roku.

Elloren Gardner jest wnuczką słynnej Czarnej Wiedźmy z przepowiedni. Jest tylko jeden problem, może i wygląda jak swoja babcia, ale nie posiada żadnej mocy. Dorasta w małej wiosce pod opieką wujka wraz z dwoma braćmi. Pewnego dnia jej ciotka Vyvian postanawia wprowadzić ją na salony i nakłonić ją do związania się z wyjątkowym mężczyzną jakim jest Lukas Grey zanim zacznie studia na uniwersytecie Verpax. Elloren jest tym wszystkim przytłoczona, nie mieści jej się w głowie jak może obiecać komuś całą siebie, skoro nawet tego kogoś nie zna. A obiecała wujkowi, że wstrzyma się z tą decyzją do końca studiów. Czeka ją ciężki los zwłaszcza, że wygląd legendarnej Czarnej Wiedźmy wcale nie pomaga.

To jest tylko chyba jeden procent tego co znajdziemy w tej książce. Nie chcę tutaj za dużo odkrywać, żeby nie zepsuć wam zabawy. Elloren pokochałam od pierwszych stron książki. Jest to niezwykle zdeterminowana i odważną dziewczyna z bardzo dobrym serduszkiem. Owszem, była pełna uprzedzeń i kilka razy podjęła złą decyzję, ale potrafiła to wynagrodzić po stokroć. Ta książka to powieść o różnego rodzaju istotach, które zostały podporządkowane lub nawet zniewolone przez Gardnerian. Społeczności obdarzonej mocą i trzymającej władzę. Na szczęście uniwersytet trochę opiera się podziałom i można spotkać tutaj uczących się Gardnerian jak i keltów, elfów, wilkołaków, a nawet ikarytów. Ci ostatni są okryci złą sławą i posądza się ich o rzucanie złego uroku. Pojawiają się nawet smoki! Nie mam słów, by opisać jak wielowymiarowa jest ta książka. Mimo wielu postaci, nowych nazw, dziwnych istot świetnie się w tym odnalazłam i od pierwszych stron weszłam w tę historię bez problemu. Nie opiszę ile razy ta książka mnie zaskoczyła, ile pozytywnych i negatywnych emocji we mnie wywołała. Miałam ciarki podczas czytania, a gdy skończyłam czytać to dosłownie zalałam się łzami, bo nie wiem ile będę musiała czekać na kontynuację. Jestem pełna podziwu dla autorki dla jej wyobraźni, kreacji świata oraz poszczególnych postaci. Mogłabym jeszcze długo tutaj zachwalać tę książkę, ale napisze jedno, proszę czytajcie „Czarną wiedźmę”. Jest to cudowna historia fantasy, w której można się doszczętnie zatracić. Ja już wyczekuję z niecierpliwością kolejny tom.