Kolorowe szkiełka recenzja

Moja ocena: 9/10⭐
Marta stara się być optymistką - mimo że wiele rzeczy w życiu jej się nie udaje. Gdy wraca do domu z paczką pączków, zauważa zmarzniętego i przeziębionego chłopca. Od razu zaczyna z nim rozmowę. I wtedy jej los całkowicie się zmienia. Czy Marta będzie w stanie dogadać się z Adrianem? Czy odnajdzie jego rodziców? Co z jej życiem miłosnym?

"Kolorowe szkiełka" to wspaniała książka. Opowiada o wielu decyzjach, które trzeba podjąć, o wielu emocjach, przemyśleniach i zmianie życia. Jest to powieść bardzo refleksyjna - dzięki niej skupiłam się na tym, że warto otworzyć swoje oczy i serca na innych. Starać się im pomoc, dać wsparcie, zrozumieć. Pokochać. Autorka zawarła w niej wiele mądrości życiowych, wiele porad, wiele ostrzeżeń.
Zaskakuje w niej także prawdziwość. Przedstawienie społeczeństwa jako osób z problemami, ciemną przeszłością (oczywiście nie wszystkich!). Osób, które popełniają błędy i czasem boją się ponieść konsekwencje, a mimo to to robią.
Mimo że było mnóstwo bohaterów, czułam, że dobrze ich znam. Gdy pojawiała się jakaś nowa osoba, jej wątek pojawił się również w dalszej części książki. I dzięki temu się do postaci przywiązałam. I mimo że niektórzy nie przypadli mi do gustu (partner mamy Adriana, na początku Józek, Przemek), to byli też bohaterowie, których pokochałam. Marta, Adrian, Adam, pani Jadzia pokazali mi wiele wartości, pokazali, jak walczyć o osoby, które się kocha. Pokazali, że nie ma co się poddawać. Szczególnie zaś podziwiam Martę - za jej siłę, odwagę, za jej bezinteresowność. Za to wszystko, co zrobiła dla Adriana, mimo że czasem się nie dogadywali.
Nie byłam w stanie czytać tej książki bardzo szybko - czułam, że chcę się nią "delektować". Próbować rozumieć postaci, ich wybory, ich świat. Poznawać ich na spokojnie, bez presji.
A tytuł.... Na początku i przez połowę książki byłam zdziwiona - nie potrafiłam go zrozumieć. Ale później okazało się, że to bardzo trafiony tytuł. Adekwatny, pasujący do powieści i życia bohaterów. I życia każdego z nas.
A sprawa emocji? Nawet nie wiem jak to określić. Każdy rozdział na nowo - rozdzierał mi serce i je sklejał. Czułam wiele emocji, uczuć, które przeżywali bohaterowie. Czułam się bardzo utożsamiona z nimi.
Jedynie nie podobał mi się los Adriana i zakończenie powieści - wolałabym, żeby podziało się coś innego, ale dzięki temu jeszcze bardziej przeżywam tę książkę.
Polecam. Naprawdę uważam, że warto się zapoznać z tą historią. Że warto mieć tyle przemyśleń o sobie, swoim życiu, swoich wyborach.
Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta z serwisu nakanapie.pl❤️