Labirynt w polu kukurydzy recenzja

🛩🌾🛩

„Dla wielu ludzi śmierć jest transcendentnym pojęciem, bytem, który unosi się między światami. Ja w dniu katastrofy lotu EAG292, linii Eagle Airlines, zmierzającego z Pragi do Sztokholmu, zobaczyłam śmierć, która buszowała po labiryncie, zbierając żniwo jak kosiarz”.

🛩🌾🛩

„Labirynt w polu kukurydzy” autorstwa Aleksandry Polak.

Kiedy brałam, tę książkę do ręki zachwyciłam się jej oprawą graficzną. Po przeczytaniu pięknego wstępu, który obiecał zabrać mnie w podróż emocjonalną i oryginalną byłam niemal przekonana, że będzie to moja kolejna książkowa miłość.

Kończąc, lekturę wiem już, że w równym stopniu kocham tę pozycję, jak i jej nie lubię.

Może się wam to wydać dziwne, ale już pędzę z wyjaśnieniami.

Mamy tu historię Bea bohaterki, która w młodym wieku była świadkiem okrutnej tragedii. Widziała moment rozbicia się samolotu i ten widok wyrył się w jej pamięci na lata.

🌾,,Ten, kto zobaczył prawdziwe oblicze śmierci- okrutne i bezlitosne- staje z nią w szranki do końca swoich dni”.

To zdanie mocno wbiło mi się w pamięć. Jednak nie tylko emocje tej małej dziewczynki poruszyły mnie tak dogłębnie, ale także brak wsparcia i zrozumienia ze strony jej bliskich. Trauma, której doświadczyła Bea nie powinna być zlekceważona. Jak pokazuje, ta historia miała ona mocny wpływ na dalsze życie bohaterki.

Lata później Beata będąca u progu dorosłości szuka ratunku i lekarstwa na to, co jej zdaniem jest w niej popsute.

🛩„Chciałam znaleźć miłość, by przekonać się, czy rzeczywiście potrafi uratować życie”.

My jednak obserwujemy, jak raz za razem dziewczyna trafia na nieodpowiednich ludzi, którzy ranią ją i wprowadzają jeszcze większe zamieszanie w jej poturbowane przez los życie.

Dostaje jedną nauczkę za drugą. I wiecie, co? Właśnie z tego powodu w pewnym momencie ten zachwyt, który odczuwałam, już od samego rozpoczęcia lektury zaczął opadać, a ja byłam po prostu zdołowana.

Zdołowana tym, że nasza bohaterka przez całą książkę ma pecha, że nie może odnaleźć siebie, że ludzie, na których trafia, tylko ją zawodzą, że choć w jej życiu wydarzyło się tyle zła to ciągle przytrafiają jej się paskudne sytuację. Byłam tym wszystkim chyba bardziej zmęczona niż sama bohaterka.

Możecie więc zrozumieć, że nawet jeśli ta historia doczekała, się happy endu to ja niestety potrafiłam się nim cieszyć.

Jednocześnie nie mogę odtrącić tych wszystkich emocjonujących wrażeń, których doświadczyłam, zagłębiając się w tę opowieść. Także nie mogę nie wspomnieć o dodatkowym plusie jakim było wprowadzenie drobnego wątku LGBT, a co za tym idzie poruszenie tematu nietolerancji i braku akceptacji.

🌾„Każdy ma prawo kochać i każdy ma prawo wybrać, kogo chce obdarzyć miłością”.

Piękna prawda, której aż żal było nie przytoczyć.

Jak więc widzicie, moje uczucia względem tej pozycji są naprawdę pomieszane. Jak pisałam, wyżej kocham ją i nie lubię.

Nie pozostaje mi nic innego, niż namówić was byście sami przeczytali i ocenili.