Luca Vitiello recenzja

Kiedy pierwszy raz zobaczyłam okładkę „Złączonych honorem” i przeczytałam na jej temat więcej informacji, wiedziałam, że to będzie coś, nie mogłam się doczekać, żeby sięgnąć po tą książkę i spędzić z jej bohaterami więcej czasu. Świat mafii jest brutalny, gorszący i bardzo niebezpieczny. Próba przetrwania w surowym i świecie drobnej i kruchej istotki, której los został przesądzony, kiedy miała zaledwie piętnaście lat, poruszyła mną. Od tej chwili, kiedy zaczęłam swoją przygodę z cyklem Born in Blood Mafia Chronicles minęło sporo czasu, a moje zadowolenie z każdej kolejnej książki nie maleje, a wzrasta. Muszę przyznać, że wypełniacze serii mają różną opinię, jedni twierdzą, że jest zupełnie niepotrzebna, inni, że nie wyobrażając sobie, aby miało jej nie być, bo rozjaśnia wiele i rzuca inny obraz na to, dlaczego bohaterowie postąpili w taki, a nie w inny sposób. Kiedy zobaczyłam, że wydawnictwo wydaje powieść „Luca Vitiello” wiedziałam, że chcę ją przeczytać i na pewno to zrobię, bowiem Luca jest jednym z moich ulubionych bohaterów.

Świat mafii nie jest przyjemny ani Prost zwłaszcza, kiedy jest się dzieckiem. Jego brutalność i agresja nie tylko zatruwają młode umysły, ale także czynią młodego człowieka bezdusznym, twardym i nie zdolnym do cieplejszych uczuć. Miłość jest uważana za słabość, której nie powinien odczuwać żaden syn mafii. Spryt, przebiegłość, siła i brutalność, owszem, to są cechy, które są wartościowe, bez których żaden mężczyzna tam nie przetrwa. Czujność i spostrzegawczość, aby swoich wrogów wyprzedzać o krok, a najlepiej o kilka, przecież lepiej samemu zadać cios niż pozwolić wbić sobie ostrze prosto w plecy, prawda?

Mafia nie jest miejscem dla słabych, nie można dostrzec w nim światła, nie ma w nim miejsca na radość i szczęście, jest jedynie mrok, ból i rozpacz. Ci słabsi zwyczajnie nie dają sobie tam rady. Ludzie wychowywani na żołnierzy mają wpajane, że lojalność wobec familii jest wszystkim, co powinni pamiętać i czuć. Z rodziną jednak bywa różnie, zwłaszcza tą z krwi i kości. Zazdrosną, zaborczą i gotową do wbicia noża prosto w plecy, albo zaserwowana kulki między oczy. Zdrada nie jest czymś zaskakującym, dlatego rodzina musi przygotować swoje dzieci na wszystko, co najgorsze. Najważniejsza jest tradycja i przestrzeganie zasad, bycie twardym i niezłomnym, na łzy nie ma tutaj miejsca i nigdy nie będzie, gdyż kary bywają okrutne.

Głównym bohaterem ,,Luci Vitiello” jest Luca Vitiello, młody mężczyzna, który od najmłodszych lat był wychowywany na to, by w przyszłości stać się capo nowojorskiej mafii. Jest okrutny i bezwzględny, nie liczy się z niczym, jest potworem, przynajmniej w taki sposób o sobie myśli. Jego dzieciństwo nie należało do łatwych, poznał jedynie dyktaturę ojca, ostre wychowanie i ból, kiedy trzeba było go zaznać. Mężczyzna nie zaznał miłości, nie wie, czym tak naprawdę jest beztroskie dzieciństwo, bo go nie zaznał. Nie mógł go poznać skoro czekało na niego życie, którego na prawdę nie miał możliwości wybrać, jego ojciec zdecydował, jak i geny, rodzina, w której przyszło mu się narodzić. Miał nie mieć skrupułów, ani litości, nie czuć współczucia, wyzbywać się miłości. Był poniekąd niszczycielem słabych i bezradnych, rządził twardą ręką pamiętając, że każdy może być jego wrogiem. Mafia była całym jego życiem, nie liczyło się nic innego poza nią. Nie mógł pozwolić sobie na uczucie, bo było niepotrzebne, okazywało słabość i pozbawiało tego, na co pracował od tak długiego czasu. Czy sobie z tym poradzi? Czy na prawdę pozostanie okrutną bestią bez litości? W pewien sposób Lucca był samotny, miał, co prawda Mateo, który był mu oddany, specyficzny na swój sposób, ale to nie było to. Dla niego zasady były ważne, pomimo tego, że nie miał ochoty się żenić wiedział, że to wzmocni mafię, a ona wymaga od niego posłuszeństwa i poświęcenia, o czym dobry przywódca wiedział.

Aria Scuderi jest córką jednego z najbardziej wpływowych ludzi wśród mafijnych rodzin w Chicago. Dziewczyna bardzo dobrze zdaje sobie sprawę z tego, że jej przyszłość prędzej, czy później zostanie z góry przesądzona, jednak nie spodziewała się, że stanie się to tak szybko. Pozornie poukładany świat Scuderi legł w gruzach, kiedy miała zaledwie piętnaście lat, właśnie wtedy jej ojciec postanowił wydać ją za mąż. Nie za byle, kogo, ta transakcja była przemyślana, przyszłym mężem Arii zostanie nie, kto inny, jak Luca „Imadło” Vitielli, najstarszy syn szefa nowojorskiej Cosa Nostry, który swój przydomek uzyskał miażdżąc komuś gardło. Kobiety w tym świecie nie mają żadnych praw, a już zwłaszcza wyboru dotyczącego ich dalszego, dorosłego życia. Nie mogły chodzić, gdzie chciały, z kim chciały, ani się zakochiwać w kimś dla nich wyjątkowym. Czy mężczyzna, który potrafił zabijać gołymi rękami zna cos innego poza okrucieństwem? Czy Aria w jego towarzystwie była bezpieczna? Została zabawką wielkiego człowieka, który mógł z nią zrobić dokładnie to, co tylko chciał. Ta drobna kobieta była jednak bardzo niezależna, zdawała sobie sprawę z tego, jak wiele zależy od jej uległości, czy mogła splamić rodzinny honor? Czy znajdzie w sobie siłę, aby przestać się bać Vitiello?

,,Luca Vitiello” jest opowieścią prowadzoną z perspektywy człowieka, który stał się bezwzględnym capo, ukazuje jak wyglądało jego dzieciństwo, rodzina, jak stracił matkę. Ta powieść zdecydowanie jest bardziej intensywna, słodko – gorzka i mroczna niż „Złączeni obowiązkiem”. Delikatna Aria i bestia, potwór Luca, który ma w sobie także dobre cechy, o których zapomina, nie chcąc dać im dojść do głosu, bo i dlaczego by miał to zrobić? Książkę pochłaniałam znacznie szybciej niż wspomnianych „Złączonych obowiązkiem”, tak wersja tej, już mi znanej historii z perspektywy mężczyzny wciągnęła mnie jeszcze bardziej. Była ciekawa i ujmująca, czułam się jakbym mocniej mogła skupić się na bohaterze i lepiej go poznać, zrozumieć motywy jego działania. Cora Reily utrzymała swój mroczny klimat powieści, pomimo tego, że dostrzegamy ten sam schemat, co w pierwowzorze, jednak została opowiedziana nieco inaczej. Poznajemy mężczyznę, jego przeszłość, chwile, które sprawiły, że stał się takim człowiekiem, brutalnym, bez jakichkolwiek wygładzeń.

,,Luca Vitiello” to powieść o mafii, o uczuciu, o słabościach i ich pokonywaniu, zmienianiu ich w siłę.