Skreślony recenzja

Dziedziczka mafijnego imperium i gwiazda futbolu? Czegóż chcieć więcej?


„Skreślony” to ostatni tom serii o Odmieńcach z West Emerald i właśnie na tę część czekałam najbardziej.



Dawno temu Haven poznała pewnego chłopaka, który stał się jej przyjacielem, jedynym i sekretnym przyjacielem, a potem stał się wypadek i Conner o niej zapomniał. Kiedy po latach w końcu ponownie ją dostrzegł, jedna noc sprawiła, że dziewczyna znienawidziła go całkowicie.
Mijają kolejne lata, on teraz jest wielką gwiazdą futbolu, a ona „utknęła” w kryminalnym półświatku swojej rodziny.
Dzieli ich właściwie wszystko, łączy ich uczucie, jednak czy to wystarczy, ale stawić czoła tym, którzy tylko czekają na ich błąd?


Kiedy w poznałam tę dwójkę w pierwszym tomie, wiedziałam, że ich historia będzie czymś świetnym i nie pomyliłam się. Friends to strangers (choć właściwie tylko jednostronne) to enemies to lovers to coś, czego się nie spodziewałam. Od samego początku serii było wiadomo, że Conner miał wypadek, w wyniku którego stracił pamięć, ale totalnie mnie zaskoczyło, co w związku z tym wymyśliła autorka.

Conner i Haven są jak ogień i woda, ich relacja od początku jest burzliwa i pełna napięcia, ale również przyciągania i choć oboje wiele przeszli, to on jest tutaj typowym słoneczkiem, a ona grumpy. I tutaj nie ma się czego dziwić, ponieważ jej sytuacja życiowa przez lata hartowała ją, sprawiając, że okryła się szczelnym pancerzem i nikogo nie dopuszczała do siebie, nawet jeśli chodzi o jej rodzinę, która nigdy nie była aż tak zżyta, a jej siostra bliźniaczka, z którą co prawda często się kłóciła i tak naprawdę miała tylko ją, to i tak ją poniekąd straciła. Ojciec był kimś w rodzaju mafiozy, a reszty rodziny obchodziły tylko pieniądze i pozycja, więc kiedy stanie na rozstaju dróg i będzie musiała wybrać lojalność rodzinie, a własne szczęście, będzie miała twardy orzech do zgryzienia.
Conner od samego początku był moim ulubionym Odmieńcem. Ten facet był chodzącym uśmiechem, do tego utalentowany i o wielkim złotym sercu i mimo wypadku sprzed lat, który czasem dawał o sobie znać. Jego po prostu nie sposób nie polubić, więc to była tylko kwestia czasu, zanim twardo stąpająca po ziemi Haven powoli porzucała swoją maskę i otwierała się na niego.

Tak jak w poprzednich częściach autorka nie zawiodła pod względem przyśpieszających bicie serca scen pełnych akcji i emocji.

Polecam całą serię z całego serca.