Maigret i trup bez głowy recenzja

Kolejna książka w serii z paryskim komisarzem zaczyna się tak, że w jednym z paryskich kanałów zostają znalezione pokiereszowane zwłoki, w szczególności brakuje im głowy. Śledztwo oczywiście prowadzi Maigret, ale tak naprawdę śledztwa w tej książce zasadzie nie ma, Maigret ma pierwszą intuicję i za nią podąża typując sprawcę bez pudła. Po prostu wchodzi do pierwszego lepszego baru niedaleko miejsca, gdzie znaleziono zwłoki i bezbłędnie typuje sprawcę; cała intryga polega na tym, żeby znaleźć motywy, wspólników, i zmusić sprawcę do przyznania się.

Przypomina to trochę nieznośną manierę porucznika Columbo (był kiedyś tak serial), który zawsze od początku domyślał się, kto popełnił zbrodnię (widzowie to już wiedzieli), martwił się jedynie o zdobycie dowodów i sprowokowanie sprawcy do popełnienia błędu. Maigret też domyśla się, kto zabił, ale pyta się dlaczego, chce zrozumieć motywy, mamy więc subtelną psychologiczną grę między nim a zabójcą. Akcja rozwija się, jak to u Simenona, nieśpiesznie, zaś motyw zbrodni jest niespodzianką.

Siła Simenona tkwi w psychologii i obserwacji obyczajowej, a ta książka powstała w połowie lat pięćdziesiątych. Mamy więc nieźle zarysowany obraz Paryża z tego czasu, to chyba największy walor książki. Oto wszyscy, łącznie z policją, popijają, a potem siadają za kierownicą. Oto lekarz sądowy bada denata, paląc papierosa za papierosem i mówi do Maigreta, że wątroba denata świadczy, iż ów lubił wypić, ale nie był pijakiem, bo pił tylko szklaneczkę białego wina co godzinę, po prostu cudnie...

W sumie to rzecz raczej psychologiczno-obyczajowa niż kryminał, ale niestety nudnawa. Teraz już się tak mało dynamicznie nie pisze, przyznaję, że parę razy miałem ochotę odłożyć audiobooka w trakcie słuchania. No niestety, przykro to mówić, ale mój ulubiony twórca kryminałów mocno w tej książce trąci myszką. Polecam tylko dla miłośników Simenona.

Słuchałem audiobooka w dobrym wykonaniu Leszka Filipowicza.

Gwoli informacji, książka została też wydana w innym tłumaczeniu pod tytułem ‘Maigret i trup w kanale’.