Siedem sióstr recenzja

" Popełnianie błędów jest ludzkie; dzięki nim uczymy się i wzrastamy." (str.77)

" Każdy uważa, że jego własny błąd jest najgorszy, dlatego, że sam go popełnił." (str.466)

Jest to przepiękna historia w której fikcja miesza się z prawdziwymi faktami i postaciami. Powiązana z astrologią i mitologią. Jest to także pierwsza część z siedmiu, które opowiadają historię sześciu sióstr adoptowanych z różnych zakątków świata, mieszkających w bajecznym Atlantis w Szwajcarii, gdzie wiodły szczęśliwe dzieciństwo. Otrzymały imiona Siedmiu Sióstr z ulubionej Plejady ich przybranego ojca. Otoczył ich prawdziwą miłością, sam jednak pozostał postacią tajemniczą. Nie wiedziały w jaki sposób ojciec zarabia na życie, lecz opływały w dostatku. Nie znały też szczegółów z jego osobistego życia. Wiedziały, że był skryty i nie prowadził życia towarzyskiego, a także, że nie wolno im było kwestionować jego woli.

Ta część opowiada o najstarszej córce Mai, która jako jedyna nie wyjechała z rodzinnego domu. Była samotną osobą i często uciekała w świat fikcji i romansu jako, że była tłumaczką literatury. Znała kilka języków obcych i one były jej pasją. Każda z sióstr coś odziedziczyła, Maja urodę.
Siostry spotykają się w smutnych okolicznościach, śmierci przybranego ojca. Ich opiekun zabezpieczył finansowo wszystkie córki, ograniczając wysokość wypłacanych pensji do zaspokojenia ich podstawowych potrzeb. Dał im także wskazówki na przyszłe życie i poszukiwanie swoich prawdziwych korzeni, a także przekazał wiarę w dobroć drugiego człowieka. Dla swoich córek pragnął szczęścia, poczucia bezpieczeństwa i miłości.

Maja pod wpływem impulsu i uciekając przed dawną miłością, zgodnie ze wskazówką ojca udaje się do Brazylii, kraju swoich narodzin. Tam spotyka się z życzliwym przyjęciem. Stopniowo z pomocą brazylijskiego pisarza odkrywa historię swoich przodków. Poczynając od prababki Izabeli, córki włoskich imigrantów, której ojciec robił wszystko by wkręcić się w szeregi brazylijskie arystokracji. Nawet zaplanował małżeństwo z wysoko postawionym arystokratą. Ona nie darzyła uczuciem swojego narzeczonego i po zaręczynach udaje się w podróż do Europy. We Francji spotyka rzeźbiarza, który porzucił hrabiowskie życie by poświęcić się temu co kochał. Między młodymi rozwija się uczucie, a z nim trudne wybory. Podczas podroży zmienia się jej pogląd na małżeństwo i wiele innych spraw.

Małżeństwo dla młodej dziewczyny okazało się porażką. Do tego jeszcze z jednej strony obecność władczej, pewnej siebie i negatywnie nastawionej do życia teściowej, na wsparcie której nie mogła liczyć. A z drugiej strony odwzajemniona miłość do francuskiego artysty. Pojawiają się dylematy, wahania co do wyboru podjęcia decyzji, by ta okazała się najwłaściwsza.
Pewna stabilizacja czy niepewna przyszłość?. Życie w zgodzie z samym sobą czy życie w kłamstwie? Obowiązki czy miłość?.

Maja jest zafascynowana historią swojej prababci. Poznając historię swojej rodziny, odkrywa też nowe karty historii Brazylii. Pod wpływem przeżytych wydarzeń wychodzi ze swojej skorupy, w której ukryła się przed światem i odkrywa się na nowo. Poznajemy też jej głęboko skrywane tajemnice. Poznaje wrażliwego człowieka, który zmienił jej życie i uświadomił jej że jej dotychczasowe ograniczało się jedynie do przetrwania.
Maja poznaje też swoją babcię i od niej dowiaduje się smutnej prawdy o swojej matce. Dla niej nie było ważne kto ją urodził, lecz kto ją wychował w duchu prawdziwej miłości.

"Nigdy nie pozwól, aby twoim losem rządził strach." (str.510) to było przesłanie ojca dla Mai, podążając tym tropem odnalazła miłość i szczęście.