To tylko przyjaciel recenzja

W powieściach obyczajowych z reguły nie chodzi o gwałtowne zwroty akcji, ani nieprzewidywalne zakończenie. Zawsze traktowałam je jako miłą odskocznię od rzeczywistości i "cięższych" książek. Tak też było w tym przypadku.
Fabuła książki jest dosyć schematyczna. Główni bohaterowie, Kristen i Josh poznają się w dosyć zabawnych okolicznościach i niedługo potem nawiązują ze sobą płomienny romans. Między nimi istnieje jednak cała tablica przeciwności, przez które nie powinni być razem. Kristen jest dodatkowo kobietą zupełnie pozbawioną wiary w siebie, co stanowi poważne utrudnienie wobec ich wspólnej przyszłości. Dziewczyna zmaga się z chorobą, która utrudnia jej normalne funkcjonowanie. Jest dla niej oczywiste, że nie powinna "wiązać" Josha przy sobie. Myśli, że na niego nie zasługuje. Jednocześnie boi się wyznać mu prawdę.
Na czym polega mój problem z tą książką? Otóż, nie potrafię zrozumieć bariery w komunikacji między głównymi bohaterami. Kristen jest dziewczyną prostolinijną, bezpośrednią, a jednak nie potrafi zdobyć się na szczerość wobec osoby, którą kocha. Jako kobieta o bardzo praktycznym charakterze, nie jestem w stanie pojąć, dlaczego tak bardzo główna bohaterka komplikowała relacje z mężczyzną, za którym wręcz szalała. Wiem jednak, że w wielu związkach ten problem jest codziennością. Ludzie nie potrafią z sobą rozmawiać, nie są w stanie zdobyć się na szczerość. W wyniku tego powstaje mnóstwo niedopowiedzeń i zgrzytów. Uważam, że komunikacji z drugą osobą powinno się uczyć już na poziomie szkoły. Byłoby to świetną bazą dla budowania trwałych relacji, przyjaźni, rozwiązywania sporów.
Na dużą aprobatę zasługują opisy wewnętrznych rozterek bohaterów, jakie przedstawiła autorka w powieści. Dzięki temu tak naprawdę zrozumiałam cały zamysł powieści. Nie jest to jedynie odstresowująca obyczajówka, lecz książka z drugim dnem i morałem. Pokazuje, że każdy ma prawo kochać i czuć się kochanym, ale miłość do drugiej osoby musi być zbudowana na akceptacji samego siebie. Dzięki temu czujemy się w związku równi, jesteśmy partnerami, możemy lepiej się zrozumieć.
Ostatnia rzecz, na którą pragnę zwrócić uwagę to emocje. Bardzo cenię sobie powieści, które potrafią wycisnąć ze mnie łzy. Przy tej książce płakałam i śmiałam się na przemian. Z niecierpliwością przekręcałam też strony w oczekiwaniu na dalsze wydarzenia, mimo iż doskonale potrafiłam przewidzieć, co wkrótce się wydarzy.
Moja ocena to 7/10.
Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.