Mery Majka recenzja

,,Mery Majka" jest debiutancką książką Sylwii Lipki. Nad przeczytaniem książki, długo się zastanawiałam, aż wygrałam ją w rozdaniu. I miałam szansę poznać historię Marii Majki. Miała być to powieść o miłości, spełnianiu marzeń i przyjaźni. Na bookstagramie było mnóstwo różnorodnych opinii, jaka jest więc moja?

Długo od przeczytania pisałam recenzje, budowałam opinię i przemyślałam już, co o niej myślę. Bo właśnie najwięcej myśli kłębi mi się w głowie, wtedy kiedy skończę czytać, analizuję powieść i staram się ją zrozumieć. Jeżeli coś dla mnie jest nielogiczne.

W przypadku książki Sylwii. Mam mieszane odczucia, trudno mi cokolwiek o niej napisać. Pierwsze sto stron moim zdaniem były przerysowane i za bardzo nie możliwe. Ja wiem, że to fikcja literacka. Ale czy w waszej szkole jak w Majki moglibyście opuścić każde zajęcia w piątki, bo macie lekcje śpiewu. I tak przez kilka lat? Nie. Powinno być tutaj więcej realności i prawdziwości. Za dużo fikcji. A wątki miłosne? Totalnie nie przypadły mi do gustu, brakowało mi tutaj budowy prawdziwych relacji, a nie tylko zobaczenia chłopaka i już znikąd miłość. Wątki autobiograficzne najmniej przypadły mi do gustu m.in. program Camila i ostatni związek głównej bohaterki. Muszę zwrócić uwagę też na liczne błędy, i źle zbudowane zdania, które raziły mnie w oczy. Sądzę, że jeżeli ktoś przymyka oczy na liczne błędy, przesadną fikcję literacką, spokojnie odnajdzie się w tym cukierkowym świecie.

Bohaterowie. Mery była bardzo irytująca, i chociaż poznajemy ją gdy ma 12 lat, a kończymy na 18. Nie widziałam, aby jej charakter i zachowanie czymś się zmieniło. Bohaterzy drugoplanowi, Tośka i Oskar byli o wiele lepsi. Jednak najbardziej urzekła mnie postać Oliwii. Przemiana. Przeżyłam kiedyś podobny przypadek jak główna bohaterka z nią i skończyło się podobnie (tylko z inną sytuacją).

Nie mówię, że to jest zła książka. Po prostu do mnie nie trafiła. Na swoim koncie mam już kilka dobrych, jak i tych złych młodzieżówek, może dlatego. Nie twierdzę też, że nie ma zalet. Czyta się ją naprawdę szybko, przez jakiś czas około połowy nawet mi się podobała. Lecz ostatnie sto stron, jak i pierwsze były moim zdaniem słabe. Uważam, że to przez czas, który szybko biegnie i przez pół książki Maria ma 12 lat, a potem nagle bum i już jest w gimnazjum, a zaraz w liceum. Gdyby powstała druga część może bym przeczytała, aby zobaczyć jak ewuolowało pióro Sylwii. Z plusów mogę dodać też, że pod niektórymi względami była oryginalna. Osobiście nigdy nie spotkałam się z podobną treścią.

Reasumując, mam mieszane uczucia co do niej i nie umiem określić czy była zła, czy dobra. Pewne rzeczy mi się podobały, a pewne nie. Lecz nie było jakiegoś wow! Myślę, że młodszym osobom zdecydowanie może się bardziej spodobać albo fanom piosenkarki. Ale nie żałuję, spędzonego z nią czasu. Była świetną odskocznią od trudniejszych i bardziej wymagających lektur.