Świat opanowany przez demony recenzja

Dzięki.
Realistycznie - jestem też pesymistą. Ale ideowo - muszę siebie jakby 'oszukiwać' do optymizmu, bo inaczej nie widziałbym sensu ciągłego wracania w opiniach po przeczytanych książkach do racjonalizmu, krytycyzmu, sceptycyzmu, fascynacji nauką, przyrodą,... (książki i tak bym czytał, może po część inne, ale zrezygnowałbym z pisania o wrażeniach).

Jest źle, bo :

- Nie ma etosu budowania wiedzy (takiej z czystej ciekawości świata) - czyli nauczyciel i wykładowca nic nie znaczy.

- Pensje w edukacji niskie - brak prestiżu, dziecko widzi, że te 15 lat nauki nic nie daje.

- Istnieje potężny biznes big IT, który stworzył globalne produkty konsumpcji, gdzie na pustej rozrywce można się utrzymać, trzeba tylko patologicznie pożądać lajków. Do występu na YT nie potrzeba szkoły, co bardzo dobrze rozumieją nastolatki, bo nie ma ten 'sukces' związku z faktem, czy się wie co to logarytm (oblewania podkoszulki wodą i prezentowanie przezroczystości bez stanika z milionem wyświetleń ustawia człowieka finansowo). Choć w pewnym wieku taki ekshibicjonizm już nie pasuje. Ale wtedy mając już kilka milionów kupuje się papiery na ukończone studia - taki model biznesowy i marzenie, które ostatnio Lewy zareklamował.

- Każdy ma swoją rację. Kampania na tik-toku o bzdurach może przebić dowolnej długości naukowe badanie pokazujące co innego, jeśli tylko ma się wystarczające motywacje, środki i zwolenników.

- Będąc przedłużeniem telefonu nic nie imponuje większości z ludzi. Sam czekam tylko konsekwencji długofalowych, bo są badania, że takie zaniechanie treningu mózgu w młodym wieku będzie rezonować negatywnie na starość.

- Każda władza (korpo, rząd, partia,...) będzie ubóstwiać miliony, którymi łatwo sterować, gdy brak im narzędzi poznawczych. Więc decydentom zależy na status quo.

- Żeby inni szanowali, trzeba siebie szanować. Polski lekarz potrafi za prywatną konsultację (bez konsekwencji, jak to jest czasem w USA poprzez ubezpieczeni i pozwy) brać 300 PLN za 15 minut. A naukowiec 'normalny' cieszy się na możliwość korepetycji za wielokrotnie niższą stawkę. Rozum nie inwestuje w PR, podobnie jak fascynaci nauki. Oni wciąż myślą, że same fakty, które ich wspierają mówią za siebie. Wiec nie będą się zniżać do żebrania, itd. A to błąd w świecie, który już przestał być subtelny, bo liczy się kasa, EGO, hiper hedonizm, itd.

Sagan z tym wszystkim walczył pokazując, gdzie robimy sobie krzywdę. Bo można nie odróżniać pogody od klimatu, ale przyjdzie w związku z tą ignorancją rachunek do zapłacenia.

Sorry - rozpisałem się.

Dzięki.

Sagan przytacza fragmenty publikacji psychiatrów, którzy badali osoby jakoby 'skontaktowane z UFO'. Sam raczej bazuje na ich wiedzy, analizie argumentacji ludzi, którzy wierzą (niekoniecznie będąc stroną bliskich spotkań z zielonymi ludzikami).
W książce nie ma nic o urządzeniach, które miałyby rejestrować/potwierdzać/przyczyniać się do wiary w UFO. Wspomina o projekcie SETI (nie dziw, bo to jego idea), który jest w pewnym sensie poszukiwaniem UFO na falach radiowych.

W przypadku UFO skupia się na osobach, które twierdzą że widziały. W przypadku zbiorowości - analizuje akurat inne 'umagicznienia' - np wiarę we wcielenie się starożytnej istoty w gościa o nazwisku Alvarez (głośna podobno sprawa w Australii w 1988). Pokazuje jak łatwo pojawiają się wtedy wyznawcy (motywowani różnie) i pokazuje demistyfikacje akurat tej afery przez Randiego (co ciekawe - stacja TV, która to pokazywała, nie chciała w prowokację uwierzyć).

Sagan nie zakładał, że cokolwiek niewyjaśnionego się pojawi, to jest czymś oczywistym i banalnym. Zakładał jednak kilka poznawczych metod dyskusji o tego typu fenomenach. Chociażby to, że wielkie hipotezy (że błysk na niebie to nie złudzenie, czy nawet coś realnego ziemskiego pochodzenia, ale wizyta obcych cywilizacji) wymagają wielkich dowodów opartych na konsensusie, na zbiorowości, na tym, że inne wyjaśnienie jest niewystarczające. Zbiorowe złudzenie można też obiektywizować. Nie potrzeba fentanylu, by widzieć coś wyjątkowego.

Na poziomie logiki, metody naukowej i suchych faktów (za które wprost bierze odpowiedzialność, w przeciwieństwie do przywołanych ustaleń psychologów i psychiatrów) powołuje się na niemal zerową szansę, że jakaś cywilizacja UFO akurat teraz nas nawiedza (to da się oszacować). A za tym stoi nauka, która potwierdzają tysiące ludzi i badań (ilość gwiazd w okolicy, prędkość światła, wiek Galaktyki, nasze rozumienie mechanizmów życia,...).

Sam Jung pojawia się w książce z ciekawą analizą. Sagan przytacza jego rozumienie fenomenów, które wymykają się nauce:

"Jeśli po uwzględnieniu poprawki na świadome i nieświadome fałsze, samooszukiwanie się, uprzedzenia itp. nadal będziemy dostrzegać w nich [w UFO] coś pozytywnego, to nauki ścisłe z pewnością opanują te dziedzinę poprzez eksperyment i weryfikację, tak jak to stało się w każdym innym obszarze ludzkiego doświadczenia." (str. 259-260)

I generalnie się z tym zgadzam. Nawet jeśli w losowych momentach (na które nie jesteśmy w stanie się przygotować do obiektywizowanej rejestracji kontaktu z obcymi) faktycznie nawiedza nas UFO, to jest to albo ich złośliwość ich, albo coś z czego nie ma dla nas pożytku, poza frustracją tych, którzy wiedzą, że widzieli, a naukowcy im nie wierzą.
Jest z tym UFO trochę jak ze smokiem niewidocznym (cytat z mojej opinii) - czym się rożni UFO istniejące, które 'punktowo' przybywa od nieistniejącego, skoro nie da się na tym zbudować wiedzy?

Oczywiście Twoja sugestia i pytanie o zbiorowe przeżywanie kontaktu/ czegoś wyjątkowego jest sensowna. Ile trzeba świadków, by nauka się czymś zajęła, przyjęła do wiadomości? Według mnie jest dość utylitarna odpowiedź - nawet jeśli KAŻDY (włącznie z profesorami astrofizyki uznającymi UFO za bzdurę) doświadczy UFO - to z tego nie da się jeszcze zbudować faktu w który uwierzy każdy (chyba że wszyscy w jednej chwili zobaczą TO SAMO UFO). Trochę takie UFO może być jak mnóstwo innych złudzeń/umów społecznych - np że jeden element zapisujemy jako '1'. Tylko różnica miedzy zgodą wszystkich na UFO i zgodą na symbol arytmetyczny jest taka, że to drugie jest użyteczne, buduje się na tym wiedzę (np. loty samolotem, a takie rzeczy trudno się neguje nawet płaskoziemcom).
Więc - jeśli by było UFO (nawet objawione jednemu człowiekowi), ale w taki sposób, że nawiedzony dostałby coś ludzko-cywilizacynie wartościowego (mechanizm stworzenia czegoś fizykalego, co jest przez naukę nieznane, a działa), jakiś nowy minerał, który ma fantastyczne właściwości, itd - to nawet niewiara nauki w fakt wizyty byłaby mniej istotna, niż to, że nauka by na tym skorzystała. I chyba taki kontakt z obcym miałby szansę na powszechną zgodę że miał miejsce.

Jestem w kropce z tym pytaniem.
Nie za często się zdarza, by to samo wydawnictwo dysponując jednym tłumaczeniem zdecydowało się na inne. O innym nazwisku wiem sprawdzając na ich stronie (dla wydania z 1999 - BTW - wpisane na różnych stronach jako 1995 jest błędne również z tego powodu, że w USA książka się ukazała w 1996) i porównując z tym tłumaczem co mam na egzemplarzu z 2024. Trochę to dziwne.
Nie wiem czy warto, bo nie mam poprzedniego wydania. Zysk i S-ka nie chwali się - 'że nowe wydanie, poprawione' itd. Plusem jest to, że nowe wydanie obniży astronomiczne ceny starego wydania na allegro. Podobnie jak było z "Nowym umysłem cesarza" Penrose'a. ;)

Dzięki:) To chwilowo pozostanę przy starszym wydaniu.