Miasto Kości recenzja

Do przeczytania tej książki zachęcił mnie jej krótki fragment zamieszczony gdzieś na łamach wielkiego oceanu wiedzy, jakim jest Internet. Krótko po tym zamówiłam ją i już po paru dniach była moja.
Cykl „Dary Anioła” (niech żyją trafione tłumaczenia) autorstwa Cassandy Clare, opowiada o losach nastoletniej rudowłosej dziewczyny – Clarissy Fray. Zacznę od rzeczy najbardziej podstawowych, czyli od okładki. Nie jest ona zbyt urodziwa, jednak w porównaniu do kolejnych można rzec iż jest całkiem do zniesienia. Następną rzeczą, która rzuca nam się w oczy jest pochlebny cytat pani Meyer. Nie ma to jak dobry chwyt marketingowy. Nie myślę jednak, by podpinanie się pod ‘sukces’ sagi „Zmierzch” było tu potrzebne.
Jeśli chodzi o fabułę, mamy całkiem nieźle zarysowane postacie. Mamy Simona, sympatycznego wieloletniego przyjaciela, na którego zawsze można liczyć. Chyba każdy z nas, zna kogoś choć trochę do niego podobnego. Główną bohaterką natomiast jest Clary, czy raczej Clarissa Fray. Ruda, niewysoka dziewczyna z zamiłowaniem do rysowania. Podejmuje walkę z demonem, nie bacząc na fakt iż nie ma w tym żadnego doświadczenia. Zawsze staje w obronie tych, których kocha. Jest inteligentna, nie domyśla się jednak o tym co czuje do niej jej najlepszy przyjaciel.
Na samym początku, podczas pobytu w klubie poznaje Jace’a. Kim on jest? Nocnym łowcą, z dużym doświadczeniem w zabijaniu demonów i innych podobnych stworzonek. Mieszka w instytucie z trójką przyrodniego rodzeństwa. Pewny siebie, ironiczny, złośliwy. Jest jedną z najciekawszych postaci.
Podczas czytania nie da się nudzić. Akcja rozwija się dość szybko i dynamicznie. Opisy nie są przesadnie długie, jak nie niektórych podobnych dziełach tego typu. Na wielką pochwałę zasługują również dynamicznie i przezabawne dialogi. Muszę przyznać, że poczucie humoru pani Clare idealnie pokrywa się z moim. Uwielbiam również wszystkie teksty Jace’a. Jednym z cytatów które najbardziej zapadły mi w pamięć jest : ,,Gdybyś był choć w połowie tak zabawny za jakiego się uważasz, byłbyś dwa razy zabawniejszy niż jesteś”. Były to słowa skierowane do mojego ukochanego bohatera.
Na pochwałę zasługuje również rozwój wątku miłosnego, wszystkie komplikacje i zawiłości, dzięki czemu nie można nazwać tej historii schematyczną.
Aktualnie jestem po lekturze czwartej części. Wszystkie z nich trafiły u mnie na zaszczytną półkę ulubionych. Polecam całą serię wszystkim tym, którzy chcą miło spędzić czas przy czytaniu, jak i tym którzy lubią wartką akcję.