Porządek rzeczy recenzja

Porządek rzeczy to ostatni już tom powieści “Uśmiechnij się do anioła”. Czytając tę część zdajemy sobie sprawę, że spędziliśmy z Wendy, główną bohaterką, dobrych kilka lat. Czasami możemy się poczuć jakby była naszą dobrą znajomą. Tematem głównym w ostatnim tomie jest również miłość, nadal taka sama – nieoczekiwana, silna i niechciana, choć tym razem bohaterka stawia wszystko na jedną kartę. Czy uda się jej ustalić taki porządek rzeczy jakiego by oczekiwała? Wierzy, że szczerością jest w stanie osiągnąć bardzo wiele, choć nie będzie to takie proste. Zakończenie jest równie zaskakujące jak losy bohaterów na przestrzeni czasu.

Przyznam szczerze, że ostatnia część była dla mnie najcięższa. Pomimo tego, że akcja wcale nie jest szybka, wręcz powiedziałabym, że powolna to analiza uczuć i myśli Wendy chwilami powodowała u mnie niechęć do dalszego poznawania jej losów. Stałe roztrząsanie myśli i analiza zachowań były chwilami po porostu męczące.

Miałam wrażenie, że autor jeszcze bardziej koncentruje się na ukazaniu emocji. Nacisk kładziony jest na wewnętrzne przeżycia i stany emocjonalne bohaterów. Tego rodzaju literatura często eksploruje skomplikowane relacje międzyludzkie, osobiste dylematy oraz subtelne zmiany w nastrojach oraz uczuciach postaci i tutaj również tak było. Choć trzeba przyznać, że emocje są ukazywane w sposób niezwykle subtelny, często poprzez niewielkie gesty, rozmowy, wewnętrzne monologi czy symbolikę. Sam sposób przedstawienia rzeczywistości opiera się niezmiennie i obszerne opisy, które całkiem nieźle pozwalają wczuć się w opisywane sytuacje.

Podsumowując, powieść z pozoru lekka, choć dla mnie nie było to takie oczywiste. Z całą pewnością pozostawia czytelnika z głębokimi przemyśleniami i emocjonalnym wrażeniem, zmuszając do refleksji nad własnym życiem i uczuciami.

Osobiście polecam zarówno Porządek rzeczy, jak również całą serię “Uśmiechnij się do anioła”, na pewno jest inna niż wszystkie tego typu publikacje.
Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl