Niebieski ogród recenzja

Korzystając dziś z pięknej pogody i spacerując po ogrodzie wracałam myślami do magicznego miejsca, którego obraz wyłania się z najnowszej powieści Joanny Tekieli. „Niebieski ogród” okazuje się bowiem symbolem romantycznej i prawdziwej miłości, a historia z nią związana wzruszająca i smutna zagości w moim sercu na długo.

Autorka kreuje świat, który oscyluje między teraźniejszością a przeszłością, łącząc w sobie elementy tajemnicy, romantyzmu i ludzkiej tragedii. Prowadzi czytelnika przez życie Feliksa Starzeckiego, znanego jako "Trupielec", starca, który nawet po śmierci owiany jest aurą tajemnicy. Uważany za odludka i dziwaka wiodącego „jałowe, pozbawione emocji życie" kiedyś przeżył jednak wielką miłość. Ta miłość, mimo upływu lat i licznych przeszkód, pozostała do końca żywa w jego sercu i w śladach, jakie po sobie pozostawił.

Autorka wprowadza element tajemnicy, kiedy współcześni mieszkańcy miejscowości Średnie, Kamil, pani Danusia i ksiądz Franek, odkrywają kolejne sekrety starego domu i jego zmarłego właściciela. Podziemne przejścia, ukryte pokoje, a przede wszystkim kronika opowiadająca o losach Feliksa i Doroty, nadają opowieści intrygujący, niemalże magiczny klimat. Historia ich relacji wyłaniająca się z jej kart, jest nie tylko opowieścią o uczuciu, ale też o brutalności losu i niesprawiedliwości, jakiej doświadczyli. Tragedia, która dotyka rodzinę Doroty, zmienia wspólne plany młodych na zawsze – śmierć matki, szaleństwo ojca, który postanawia zamknąć córkę w klasztorze i desperacka walka Feliksa o jej odnalezienie, nadają powieści głęboki wymiar emocjonalny.

Z powieści wyłania się refleksja nad tym, jak łatwo zapominamy, że starsze osoby kiedyś były młode, miały swoje pasje, marzenia i uczucia. Że żyły pełnią życia, śmiały się w głos i kochały. Feliks, który zawsze wydawał się być odizolowany od świata, dopiero po swojej śmierci staje się ważny dla okolicznych mieszkańców.

Zakończenie powieści nie przynosi jednoznacznych odpowiedzi na wszystkie pytania, co może budzić pewien niedosyt u czytelnika, ale z drugiej strony wątki, które pozostają otwarte dodają historii realizmu i pewnego melancholijnego wymiaru. "Niebieski ogród" to powieść pełna tajemnic, subtelnych emocji i poruszających refleksji nad przemijaniem, miłością i spuścizną, jaką każdy z nas zostawia po sobie. Joanna Tekieli z wyczuciem splata przeszłość z teraźniejszością, tworząc opowieść, która wzrusza swoim pięknem i głębią i wypełnia serce wszelkimi odcieniami niebieskiego od pastelowych błękitów po głęboki i wyrazisty kobalt.