Modlitwa do Boga złego recenzja

„Modlitwa do Boga Złego” to kolejne spotkanie z bohaterami poznanymi w pierwszym tomie, między innymi Kapłanem Wiedzy, Haiku, czy doktor Aleksandrą, ale nie brakuje również innych znanych i lubianych bohaterów. Dodam, że uwielbiam małżeństwo punków: Cipuchę i Bzdeta, a w tym tomie doszedł jeszcze rewelacyjny Czesio, który jest ich genialnym znajomym.

Akcja rozpoczyna się, kiedy Cipucha i Bzdet odnajdują na progu swojego domu nieprzytomnego, nieznanego chłopca, który jest dziwnie ubrany. Od razu na pomoc wzywają zaprzyjaźnioną lekarkę, czyli doktor Aleksandrę, która stwierdza, że chłopak jest odmienny od ludzi również pod względem anatomicznym. Okazuje się, że jest on przybyszem z równoległego świata, który różni się pięcioma minutami czasoprzestrzeni i jednocześnie ogromnym zagrożeniem dla bardzo potężnych ludzi, którzy zrobią wszystko, aby go zgładzić. I tutaj z pomocą przychodzą Kapłan, Haiku oraz geniusz Czesio, którzy z kolei zrobią wszystko, aby chłopcu pomóc. Czy im się to uda?

Po raz kolejny mieliśmy tutaj mix gatunkowy z przewagą sensacji i sci-fi. I tutaj sama siebie zaskoczyłam, bo choć nie są to moje ulubione gatunki, to lektura wciągnęła mnie jeszcze bardziej niż część pierwsza. Bardzo spodobał mi się wątek przybysza z równoległego świata, który komunikował się za pomocą myśli i bardzo szybko uczył się zarówno mowy werbalnej, jak i języka, który dla niego był obcy.

Nie zabrakło również sporej dawki poczucia humoru. Cięte riposty i luźne podejście do komunikacji Cipuchy i Bzdeta powodowało, że niejednokrotnie parskałam śmiechem, ale i innym bohaterom udawało się sprawić, że mojej twarzy pojawiał się szerszy uśmiech.

Mam ogromny podziw dla wyobraźni autora, bo stworzyć taką pozycję z pewnością nie było łatwo. Zdecydowanie na plus była również objętość tej części, bo miałam wrażenie, że akcja do pewnego momentu poprowadzona była w zdecydowanie szybszym tempie, nie posiadała zbędnych opisów i otrzymywaliśmy same konkrety. Później akcja troszkę osłabła, by zakończyć się wielkim zaskoczeniem i oczekiwaniem, co też wydarzy się dalej.

Dla mnie ta część zdecydowanie lepsza od pierwszej i z niecierpliwością czekam na finał trylogii, bo czuję, że autor będzie próbował nas jeszcze zaskoczyć.