Pozwól mi cię kochać recenzja

Nie wiem czy będzie Wam w to trudno uwierzyć, czy nie, ale ta historia była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Autorki. Tak, jestem w pełni świadoma, że trochę Jej książek już zostało wydanych, ale ta jednotomówka zapoczątkowała nową znajomość.

Gemma to kobieta, która jest spełnieniem marzeń dla wielu mężczyzn. Nino zaś jest facetem, którego pragną kobiety. Trzy lata wcześniej tych dwoje spędzało sobą dużo czasu. To, co dla bohatera było zwykłym układem, dla niej zaczęło być czymś poważnym. Wtedy właśnie, czując nacisk ze strony Gemmy, zranił ją doszczętnie, przekreślił wszystko definitywnie. Niezobowiązujące relacje były dla niego ważniejsze, więc postanowił udowodnić dziewczynie, jaki jest naprawdę. Zabolało. Bardzo. Tak bardzo, że przez te trzy lata bohaterka żywiła urazę i niechęć do związku z płcią przeciwną. Udało jej się w końcu wejść na właściwą drogę, a przynajmniej na to się nie zanosiło, dopóki tych dwoje nie spotkało się ponownie. Nino, jakby uderzony obuchem, dostrzegajac swoją byłą, uświadomił sobie jak wiele stracił i czego tak naprawdę potrzebuje. Postanawia zawalczyć o serce bohaterki. Wszystkie chwyty dozwolone.

Jak dużo może zmienić się przez kilka lat? Czy da się ponownie zaufać osobie, która roztrzaskała nasze serce w drobny mak? Czy przeszłość może zostać odcięta?

Książka jest dobrym romansem, w którym pojawia się niewielki wątek mafijny. Stanowi on jednak tylko tło dla historii o miłości. Jednak nie do końca będzie pięknie i kolorowo. Bo przecież, jak jest za dobrze, to tylko czeka się na jakąś bombę, która nagle zniszczy wszystko. Kasia kilka razy nadszarpnęła moją cierpliwość, klnęłam pod nosem, ale jakoś udało mi się wyjść z tego cało.

Czy polubiłam bohaterów? I tak i nie. Brzmi absurdalnie, ale potrafili mnie zauroczyć, a po chwili, jednym zdaniem, jedną czynnością, znów wracaliśmy do punktu wyjścia, a moje ręce zaciskały się na ich szyjach. Summa summarum, kibicowałam im, bo moje romantyczne serce nie mogło postąpić inaczej.

Żałuję, że sama końcówka książki, oczywiście moim zdaniem, została potraktowana odrobinę po macoszemu. Ostatnie rozdziały niezwykle przyspieszyły i poczułam się troszkę niedopieszczona ich treścią. To taki mały minusik.

Nie wiem, jak postąpiłabym na miejscu Gemmy. Czy byłabym w stanie ponownie zaufać po czymś, co wyobrażam sobie za niewybaczalne? Mogę powiedzieć, że nie, ale z drugiej strony jestem świadoma, że miłość rządzi się swoimi prawami. Odrobina dystansu może nakierować nas na zupełnie inny tok myślenia. Czasami wystarczy impuls, który staje się zapalnikiem. Nauka na własnych błędach przynosi najlepsze efekty, a budowanie zaufania wymaga delikatnego podejścia. Jednak wierzę też, że ludzie potrafią się zmienić na lepsze. Cóż, taką mam przynajmniej nadzieję.

Po przeczytaniu tej jednej historii, mogę przyznać, że styl Kasi przypadł mi do gustu. To co najważniejsze - nie mogłam się oderwać, a całość sprawiła, że na pewno jeszcze kiedyś sięgnę po książki spod Jej pióra.