Lekarka więzienna. Kiedy przemoc, narkotyki i samobójstwa to twoja codzienność recenzja

“Lekarka więzienna” pióra doktor Amandy Brown to literatura faktu, którą czyta się z przejęciem oraz gamą emocji takich jak strach i podziw. Autorka opisała swoje doświadczenia w zawodzie, który jest niezmiernie męczący psychiczne, niedoceniany, ale dla tej kobiety stał się pasją oraz drogą do niesienia pomocy osobom osadzonym nawet za najpoważniejsze przestępstwa. Na łamach tej książki został przedstawiony głównie trud pracy lekarki więziennej. Oddanie z jakim doktor Brown wypełnia swoje obowiązki budzi ogromny podziw, po lekturze jesteśmy w stanie bardziej docenić jak istotne jest dostrzeganie drugiego człowieka. Ta kobieta nie leczyła jedynie medykamentami, niejednokrotnie lekarstwem była empatia, zrozumienie i wysłuchanie ludzi, którzy dopuścili się zbrodni. Podczas lektury nie sposób nie zauważyć jaką satysfakcję daje autorce praca. Ta książka to świadectwo jej zaangażowania oraz walki o ratunek człowieka pomimo chwil zwątpienia. Zdobywa ona doświadczenie, sama stawia przed sobą wyzwania, gdy z rodzinnej lekarki, wpada wprost w wir obowiązków całkiem różnych, bowiem nie wiadomo czego można spodziewać się po zbrodniarzach! Kobieta jest nieustępliwa, ale w tym brzebija jej dobre serce, którego nie żałuje nawet przestępcom. Czytelnik z pewnością zostanie pod wrażeniem oddania, a także umiejętności „oswajania” ludzi przez dr. Brown.

Spodziewałam się jednak przybliżenia większej ilości kryzysowych sytuacji, z którymi miała do czynienia pani doktor, a takich zostało ukazanych zaledwie kilka. Były brutalne, agresywne zachowania, a także przypadki okropnych ran, samookaleczeń itp, ale zdecydowanie mogło być ich więcej. Styl, mimo tematyki, jest nad wyraz lekki. To może być atutem lub wadą - jeśli oczekujecie mocnych wrażeń. Zdecydowanie należy sięgnąć po ten tytuł by zagłębić się w bolączki zawodu.
Kto czytał naszego polskiego Gada, bo czytając ten tytuł często przychodził mi na myśl. Mnie bardzo się podobał, dlatego wiedziałam, że i „Lekarka...” przypadnie mi do gustu