Mordercy recenzja

„Przemoc, morderstwa i seryjne zabójstwa mówią nam coś o nas samych, o naszych wartościach i o tym, co możemy nazwać naszym społeczeństwem obywatelskim”

Dlaczego tak nas fascynuje zło? Dlaczego książki, filmy, podcasty true crime są tak popularne? Skąd w ludziach bierze się ciekawość tego wypaczonego i morderczego świata?

„Mordercy” Davida Wilsona to reportaż, na którego kartkach dostajemy analizę nie tylko seryjnych morderców, ale także wymiaru sprawiedliwości. Autor dogłębnie analizuje stan więziennictwa w Wielkiej Brytanii. Wszystkie obserwacje i uwagi wysnuwa na podstawie swojego doświadczenia.

Muszę przyznać, że do książki siadałam z lekką obawą. Przeczytałam recenzje i uwagi innych uczestników #booktour, w którym brałam udział i nie były one zbyt pochlebne. Wiele osób nie skończyło tej książki. Więc bałam się, że ja też jej nie skończę.

Jednak stało się zupełnie inaczej. Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron. Od samego początku autorowi udało się przykuć moją uwagę. I to na tyle, że nie chciałam odkładać tej książki. A przeważnie przy takiej tematyce muszę sobie robić przerwy.

Tym razem chciałam więcej i więcej. Dużą zasługę ma tutaj styl autora. Profesor David Wilson pisze tak, jakby opowiadał historię. Jego gawędziarki styl nadał lekkości tej tematyce. Dzięki temu nie czułam się przeładowana.

Książka składa się z 10 rozdziałów. Każdy z nich jest poświęcony innemu zagadnieniu. I chociaż nie wszystkie są równie ciekawe, to finalnie książka przypadła mi do gustu. W tej pozycji widać niesamowity profesjonalizm autora. Nie próbował nas zaszokować krwistymi i brutalnymi opisami. Jednak wplatając historie morderców, skutecznie przyciągnął moją uwagę.

Książka jest raczej poświęcona rozważaniom psychologicznym. Autor analizuje zachowania morderców na konkretnych przykładach. Analizuje także społeczeństwo i wymiar sprawiedliwości. Pokazuje, w jaki sposób pracuje z mordercami. W jaki sposób udało mu się wypracować skuteczny sposób komunikowania się z psychopatami czy mordercami.

Fantastyczne jest to, że autor każde swoje rozważanie opiera na własnych doświadczeniach. Wiele z faktów, którymi raczy nas Wilson, pochodzą z jego życia. Z jego pracy w więziennictwie, z jego rozmów z mordercami. Widać, że autor wie, co robi i o czym pisze.

Na koniec nie dostajemy suchej bibliografii. Autor przy prawie każdej pozycji dodaje coś od siebie. A właściwie najpierw robi krótki wstęp, żeby następnie dopasować książki do danej tematyki. Jest to bardzo ciekawe rozwiązanie, ponieważ możemy sięgnąć po książki, które najbardziej pasują do tematu, który nas interesuje.