Naga cytra recenzja

Shan Sa - chińska pisarka tworząca w języku francuskim. Jako dziecko nazywała się Yan Nini, oznaczające po chińsku dziewczynkę. W 1997 roku wydała we Francji swój debiut literacki - Bramę Niebiańskiego Spokoju.

„Tak jak ludzie, przedmioty też mają jakieś życie, jakąś drogę, myśli. Niektóre w cudowny sposób unikają zagłady, pokonują meandry przypadku i powracają do świata żywych”.

Rok 400. Pochodzącą z arystokratycznego rodu Równiny Środka Młodą Matkę poznajemy w momencie, kiedy rodzi swoje pierwsze dziecko. Z biegiem czasu odkrywamy jej smutną historię. Jako młodziutka dziewczyna została porwana przez chińskiego wojownika Liu. Ten, pomimo swojego niskiego pochodzenia, ma ambicję zostać cesarzem. Młoda Matka dzielnie znosi samotność i dzieli z mężem wszelkie trudy życia, wiernie trwając u jego boku. W końcu marzenie Liu się spełnia - zostaje cesarzem, a Młoda Matka cesarzową. Niedługo potem Liu umiera, a jego żona postanawia zamknąć się w buddyjskim klasztorze. Przez ponad dwadzieścia lat wiedzie tam spokojne życie, po czym zostaje oskarżona o spisek i zmuszona do popełnienia samobójstwa.

Rok 581. Zhu Bao zakochany w buddyjskiej mniszce spodziewającej się jego dziecka postanawia splądrować grobowiec pewnej arystokratki. O pomoc prosi swojego przyjaciela, młodego lutnika Shan Fenga. Niestety okazuje się, że grobowiec nie kryje żadnych bogactw i mężczyźni kradną wykonane z niezwykłego drewna wieko trumny, które idealnie nadaje się na cytrę. Szybko okazuje się, że wieko trumny rzeczywiście jest niezwykłe - wniknął w nie duch pięknej kobiety. Shang Feng kradnąc je, przywołał z powrotem na świat Młodą Matkę, która odtąd mu towarzyszy i kradnie serce… W taki właśnie niezwykły sposób w Nagiej cytrze splatają się historie dwóch, żyjących w różnych czasach, osób.

Książka ukazuje fragment historii Chin. Autorka za pomocą barwnego i niezwykle plastycznego języka stwarza niesamowity klimat w powieści. Poznajemy dwie, umiejscowione w różnym czasie, historie, które jednakowo nas absorbują. Jest w nich coś niezwykłego, poetyckiego i trudnego do uchwycenia - niezwykły klimat, tak charakterystyczny dla wschodnich pisarzy.

Niestety, książka ma również swoje wady. Dla mnie największą z nich była mnogość opisów. Dialogi, jeśli w ogóle się pojawiają, są bardzo krótkie. Zanim przyzwyczaiłam się do tego specyficznego stylu autorki, niektóre fragmenty były dla mnie dosyć trudne w odbiorze, a czytanie męczące. Momentami nawet traciłam wątek. Na szczęście im dalej zagłębiałam się w tę historię, tym bardziej potrafiłam docenić taką, a nie inną konstrukcję powieści. Nagą cytrę polecam wszystkim, którzy nie boją się długich opisów i lubią tego typu historie. Ze swojej strony dodam jeszcze, że książka do najłatwiejszych nie należy i wymaga skupienia podczas czytania. Raczej nie nadaje się na lekturę po ciężkim dniu.