Co komu pisane recenzja

Niepozorna, cicha miejscowość pod Warszawą, a w niej historia, która od pierwszych stron wciąga i nie pozwala się oderwać. Maria Ulatowska i Jacek Skowroński stworzyli opowieść, w której napięcie rośnie z każdą stroną, a losy bohaterów splatają się w sposób nieprzewidywalny.

Janina Opiłko – znana, choć skrywająca się przed światem pisarka – decyduje się wyjść z cienia. To dla niej krok w nieznane, ale też szansa, by na własnej skórze poczuć emocje, które do tej pory były udziałem wyłącznie jej literackich bohaterów. Jej pojawienie się w życiu Tomasza Bocianowskiego, miejscowego ginekologa, burzy jego spokojną codzienność. Początkowo wydaje się, że to jedynie ekscentryczna odmiana od rutyny, ale wkrótce wydarzenia przybierają zupełnie inny obrót – mroczny, pełen grozy i tajemnicy.

Ktoś prześladuje doktora Bocianowskiego. Tajemniczy plan realizowany jest z niemal matematyczną precyzją, a kolejne zwrotki pewnej piosenki stają się niepokojącym kluczem do rozwiązania zagadki. Janina, choć z początku tylko obserwatorka, stopniowo wplątuje się w tę historię bardziej, niż zamierzała. A może właśnie tego podświadomie pragnęła? Może potrzebowała prawdziwego dreszczu emocji, by wreszcie poczuć, że żyje nie tylko na kartach swoich książek?

"Co komu pisane" to świetnie skonstruowany thriller z elementami kryminału i obyczajówki. Autorzy umiejętnie budują napięcie, podsuwając tropy i zwodząc czytelnika na manowce. Historia intryguje, trzyma w napięciu i skłania do refleksji – o przeznaczeniu, o roli, jaką odgrywamy w życiu innych, i o tym, czy rzeczywiście mamy wpływ na swój los.

Czytałam z zapartym tchem i z każdą kolejną stroną coraz bardziej zastanawiałam się: jak daleko można się posunąć, by napisać książkę idealną? I czy życie rzeczywiście powinno naśladować sztukę, czy jednak lepiej, gdy sztuka czerpie z życia?

"Co komu pisane" to opowieść, która zaskakuje na wielu poziomach. Intryga kryminalna splata się tutaj z refleksją nad tym, jak bardzo literatura może wpływać na rzeczywistość – i odwrotnie. Autorzy bawią się konwencją, wciągając nas w grę, w której do końca nie wiadomo, kto rozdaje karty.

Polecam każdemu, kto lubi thrillery z dobrze skonstruowaną intrygą i niebanalnymi bohaterami. Gwarantuję, że po lekturze długo nie będziecie mogli wyrzucić tej historii z głowy.