Recenzja książki Dusze z Ciemności i Światła. Tom 1: Śmierć żyje

Dusze z ciemności i światła? Brzmi mrocznie i tajemniczo? Tak! Czy dlatego sięgnęłam po tą książkę? Odpowiedz dalej brzmi, tak. Czy się na niej zawiodłam? Nie. Choć czytając sam prolog, miałam wrażenie, że poznałam już przynajmniej 1/3 historii. I niestety muszę przyznać, że fabuła zawiera wiele skoków w czasie. I nie, nie mam tutaj na myśli retrospekcji ani wspomnień. Tylko powtarzający się schemat, że po ważnym wydarzeniu w następnym rozdziale mamy np: półroczny przeskok i tylko lekki zarys, co się dokładnie działo, w owym czasie. Na początku, mnie to nad wyraz irytowało, bo było trudno się połapać, co dokładnie się stało, a co nie. Ale z czasem dostrzegłam, że ma to swój urok. Autor nie skupia się na nieistotnych dla tej historii rozmowach oraz bardzo lekko podchodzi do prowadzenia, przez narratora fabuły. Raz wiemy, co myśli główna bohaterka. A chwilę później widzimy, co się dzieję po jej wyjściu. Z jednej strony mamy większy zakres wiadomości, ale z drugiej strony, nie utożsamiany się tak bardzo bohaterami, jak to bywa w innych powieściach.
Gdy sięgnełam po tą książkę, nie myślam, że będzie tak podobna, a zarazem tak inna od serii Cassandry Clare pt:"Dary anioła". Bo niby ten sam schemat, walka dobra ze złem, ci dobrzy na lewo, a ci źli na prawo. Ale w książce Huberta Oleksaka, w przeciwieństwie do darów, nie dostrzegamy tego przysłowiowego, jednego potwora, którego w końcu się pokona. I będzie happy end. Jego historia jest bardziej skomplikowana i zarazem prawdziwa. Posiada wiele odniesień, do obecnych zgrzytów kościoła z społeczeństwem oraz pokazuję, że wymuszanie terrorem, prowadzi tylko do nienawiści, a jak powszechnie wiadomo, na nienawiść odpowiada się tym samym, przez co zatacza się koło zła. Właśnie dokładnie to, obrazuje ta książka. Niby widzimy fantastyczny i magiczny świat Derre, który jest nieskalany złem, do czasu. A tak naprawdę, jest to historia która krzyczy "wszyscy jesteśmy źli, ale wy bardziej, bo my mamy powód swojego okrucieństwa ". Podsumowując piekło jest wybrukowane dobrymi chęciami.
Książka, nie opiera się na jednej wierze, tylko posiada własną. Ale dokładnie czytając, można dostrzec różne anegdotki do innych mitologii i wierzeń.
Powieść jest warta przeczytania, ponieważ wiele spraw można zobaczyć z innej perspektywy. I osobiście nie mogę doczekać się kolejnego tomu, ponieważ autor, który w tak specyficzny sposób przedstawia, wszystkim znanego, upadlego anioła światłości-Lucyfera, zaskoczy jeszcze nie jednym.
Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.