Miasto smoków recenzja

Anna prowadzi całkowicie normalne życie i czeka z niecierpliwością na tatę, który często podróżuje. Otoczona przyjaciółmi rozpocznie kolejny etap w życiu, którym są studia. Jednak początek wakacji jest dość burzliwy, niosąc ze sobą nadzwyczajne zjawiska. Kiedy dziewczyna ma spędzić czas z ojcem, ten znika w tajemniczych okolicznościach, a ona.. Zostaje porwana przez smoka..
Dlaczego trafiła na wyspę? Jakie tajemnice skrywa ojciec? Czy Anna go odnajdzie?

Mam swoje podejście, w którym to nie porównuję danych tematycznie tytułów, ponieważ różne są miary i pomysłowość autorów, szczególnie tych debiutujących. Wiadomo każdy kiedyś zaczyna i zdarza się, że stworzona powieść od razu stanie się hitem, jednak w wielu przypadkach pozostaje niedosyt, który to właśnie odczuwam w przypadku "Miasto smoków".

Pomysł - jest, gdzie połączenie fantastyki miesza się z realnymi okolicznościami, jednak w tym przypadku jestem zniechęcona. Jak na fantastykę przystało wolę poznać większą wyobraźnię autora i przenieść się w odległe krainy, gdzie wszystko jest możliwe. W tej powieści połączenie z realizmem i z polskim miastem niestety mnie nie zaciekawiło, ale także w odczuciach troszkę się gryzło.

Główna bohaterka, musi między nami zaiskrzeć chociażby najmniejsza iskra zwiastująca nadzieję na lepsze literackie relacje.. Niestety Ania była irytująca i jak na swój wiek trochę niedojrzała emocjonalnie, nie wyobrażam sobie sceny z początku książki, gdzie mimo rozłąki z rodzicem, dochodzi do takich scen, byłam nimi lekko zażenowana i upewniałam się w jakim to wieku jest bohaterka. Liczyłam na dalszy rozwój jednak nie zaznałam poprawy, przez co to była trudna przeprawa. Wprowadzony wątek miłosny był natomiast zbyt szybki i bez emocjonalnych uniesień..

Dopiero z czasem pojawiło się większe zaangażowanie do powyższej historii, gdzie przeniosłam się na wyspę do świata smoków, jednak zauważalny jest nacisk na mniej znaczące sceny przez co momentami miałam wrażenie znużenia i zbaczania z konkretów do jakich rozwijał się potencjał. Więc kiedy nic nie znaczące sytuacje wydłużają do maksimum zbędne momenty to zawsze zastanawiam się, po co aż tak się rozdrabniać i gubić główny wątek, który był obiecujący.