Niedopasowany recenzja

Mądra powieść o dorastaniu, miłości, zagubieniu, poszukiwaniu szczęścia. Poznajemy w niej historię pięcioosobowej rodziny, która przeżywa kryzys związany z dorastaniem Pawła – tytułowego Niedopasowanego… Ten moment staje się punktem wyjścia do refleksji o tym, co w życiu ważne i o szansach na naprawę błędów…

Gdy nastolatek ucieka z domu, rodzice zaczynają się zastanawiać nad prawdziwymi przyczynami takiej decyzji. Wspominają, analizują, próbują spojrzeć na sytuację z różnych perspektyw. Czują się rozżaleni, przerażeni i rozgoryczeni – przecież mieszkają w pięknym domu, nie brakuje im pieniędzy, starali się być cierpliwi i wyrozumiali… Co poszło nie tak? Jak sobie radzi ich syn? Czy nic mu nie grozi?

Paweł był zawsze grzecznym dzieckiem, rozsądnym, opiekuńczym, odpowiedzialnym, potrafił zająć się młodszym rodzeństwem, nie sprawiał problemów. Jednak powoli chłopiec zaczął się oddalać, spłycać kontakt z rodzicami, w zamian stając się aktywnym poza domem – cały zaangażował się w muzykę, a nawet zaczął grać w zespole rockowym. Niestety zdarzały mu się wagary, czas spędzał w sklepie muzycznym, ponieważ to właśnie gra na gitarze stała się jego największą pasją. Wraz z wiekiem coraz częściej czuje się samotny, wyobcowany, często popada w melancholijny nastrój. Jednocześnie powoli nabiera pewności siebie, ma odwagę być inny od kolegów, wyrażać odmienne zdanie, iść pod prąd, wyróżniać się strojem i zainteresowaniami. Ta konsekwencja w szlifowaniu talentu i ogromny entuzjazm dla muzyki u jednych budzi zazdrość, u innych podziw. Odczuwa mnóstwo sprzecznych emocji – czuje się artystą, marzy o usamodzielnieniu, czuje, że rodzice stoją mu na drodze, że w ogóle go nie rozumieją. Ma wrażenie, że nigdzie nie pasuje - trudno mu porozumieć się z dorosłymi, ale z rówieśnikami również nie może się dogadać… Nie zgadza się z zarzutami mamy, która uważa, że jest przekorny, nieodpowiedzialny, że wystawia jej cierpliwość na próbę.

Lektura tej powieści przyniesie korzyści wszystkim – rodzicom przypomni jak trudno odnaleźć się nastolatkowi w pozornie ustabilizowanym świecie, a młodzi ludzie będą mieli szansę spojrzeć na wszystko z perspektywy dorosłych. Okazuje się, że nikomu nie jest łatwo i nikim nie kierują złe intencje, co jest oczyszczającym spostrzeżeniem. Po prostu pierwsi boją się o dziecko, marzą o zapewnieniu mu dobrego startu, a drudzy muszą poznać samych siebie i konsekwencje podejmowanych decyzji.

Autor każdą sytuację nakreśla w konkretny, wręcz sprawozdawczy sposób. Siła przekazu tkwi w prostocie, dzięki czemu czytelnik koncentruje się na tym, co ważne, sam formułuje wnioski i dokonuje ocen.