Niegrzeczny rockman recenzja

Pierwsze spotkanie było zaskakujące dla obojga. John i Stella spotykają się w sklepie, oboje mają ochotę na te same lody miętowe, jednak zostało tylko jedno opakowanie. Kobieta z zaskoczenia całuje Johna i zabiera lody, po czym ucieka. Żadne nie spodziewa się, że jeszcze kiedyś ich drogi się skrzyżują, a jednocześnie oboje nie mogą zapomnieć pocałunku.
Parę dni później Stella otrzymuje list, który ją dołuje. Mieszkanie, w którym mieszka będzie musiała opuścić, co sprawia, że zostanie bez dachu nad głową. Niespodziewana propozycja zaopiekowania się zwierzętami i możliwość zamieszkania na ten czas w pięknym apartamencie jest chwilowym wyjściem z sytuacji. Kiedy w nowym miejscu spotyka mężczyznę ze sklepu, wstępnie myśli, że ją śledzi. Prawda okazuje się zupełnie inna, jest jej sąsiadem, a naddatek gwiazdą rocka. Stella nie ma pojęcia, dlaczego go wcześniej nie poznała. John jest zaskoczony ponownym spotkaniem, a jednocześnie coś go ciągnie do tej tajemniczej dziewczyny. Oboje mają za sobą ciężkie życie, oboje nie do końca sobie radzą ze zmorami przeszłości, a jednak im bliżej się poznają, tym bardziej ich do siebie ciągnie. Zaczyna ich coś łączyć i to nie tylko namiętność. Jednak czy zaufają sobie? Czy mają szansę na wspólną przyszłość? Czy pokonają zmory przeszłości?

Książka zdecydowanie przypadła mi do gustu. Ciekawa, wciągająca, dość dynamiczna, a momentami z zaskakującymi zwrotami akcji. Czytało się ją szybko, a podczas czytania towarzyszyły bardzo dużo emocji, tym bardziej że w książce poruszone są niełatwe tematy.

Stella jest na świecie sama i to dosłownie. Ojciec ją po prostu porzucił pewnego dnia i, mimo że bardzo ją to zabolało, robi wszystko, żeby go odnaleźć. Zarabia jako przyjaciółka na telefon (naprawdę jako przyjaciółka, towarzyszka do rozmów, na przyjęcia itp.), a jednocześnie jest bardzo samotna, tak naprawdę nie ma przyjaciół. To bohaterka silna, niezależna, doskonale radząca sobie w życiu, a jednocześnie zagubiona, samotna, bojąca się zaufać, aby nie zostać zraniona, odrzucona. Osobiście ja polubiłam.
John dla nielicznych, a dla większości Jax – rockmen, gwiazda, a jednocześnie ten, który chciał się zabić. Od tamtego dnia minęły dwa lata, wie, że ma wsparcie w zespole, chodzi na terapię, która naprawdę mu pomaga, a jednocześnie zamknął się w sobie. Boi się uczuć, boi się, że jeśli ktoś zniszczy jego skorupę, wróci cierpienie, wróci depresja. To bohater, którego trzeba poznać, aby zrozumieć decyzje, które podjął w swoim życiu. Osobiście było mi go nieraz szkoda, a jednocześnie miałam ochotę nim potrząsnąć, aby zawalczył o siebie i szczęście, nie tylko swoje. Ogólnie go polubiłam.

„Niegrzeczny rockman” to książkę, którą przeczytałam od razu w całości, pomimo że nie należy do cienkich. Historia, jaką w niej znalazłam, na tyle mi się podobała, że nie mogłam się od niej oderwać do momentu, aż nie poznałam zakończenia. Z wielką przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2021/01/wydawnictwo-muza-ksiazka-pt-niegrzeczny.html