Monidło. Życie po Kato-tacie recenzja

Żyjesz w piekle. Jesteś dzieckiem, które przez całe swoje dzieciństwo doświadczało każdej formy przemocy. Ekonomicznej, psychicznej, fizycznej i seksualnej. I choć wszyscy wiedzieli, że w twoim domu dzieją się bardzo złe rzeczy, to nikt nie przyszedł z pomocą. Przez całe nastoletnie życie byłaś marionetką w rękach oprawców. Cele wpychana w paszcze lwa, by zagłuszyć czyjeś wyrzuty sumienia. Wreszcie stajesz się dorosła. Po cichu liczysz, że twój koszmar się skończy. Powoli otrząśniesz się z gruzów, które przez lata były twoim fundamentem. Niestety, przyszłe życie wcale nie jest lepsze od przeszłego.

Monidło. Życie po kato- tacie, to dalsze losy Halszki Opfer znanej z książki Kato-tato- Nie pamiętnik. W tej części mamy do czynienia z kobietą, która opuszcza swój rodzinny dom, zakłada rodzinę i rodzi dwójkę dzieci. Czytając, po cichu liczyłam, że życie głownej bohaterki ulegnie zmianie. Wreszcie uwolni się o toksycznej rodziny i rozpocznie nowe, lepsze życie. U boku kochającego męża i rozkosznych dzieciaków. Niestety, jak bardzo się pomyliłam, zobaczyłam już po kilku rozdziałach.

Opowieść o dorosłym życiu można streścić do kilku słów: piekło trwa. Małżeństwo, które nie było udane. Alkohol, przemoc słowna i ogólna pogarda. Halszka nie doświadczyła miłości i wsparcie, którego tak bardzo potrzebowała. Zamiast tego otrzymała upokorzenie nie tylko od męża, ale i od teściowej i własnej córki. W rodzeństwie również nie znalazła oparcia. Być może nieprzepracowana trauma nie pozwoliła na pojednanie się rodziny. Dalej nie było lepiej. Kolejne małżeństwo, które przyniosło szybkie rozczarowanie.

Ta książka to jedna wielka rozpacz kobiety, która pragnęła normalnego życia. Jednak zamiast tego wielokrotnie doznała krzywd. Po przeczytaniu nasunęła mi się gorzka refleksja, że niektórzy ludzi jak magnes przyciągają do siebie złych ludzi. Do takich osób z pewnością należy Halszka, która od bliskich dostała ogromną ranę w sercu.

I choć książka, podobnie jak poprzednia niesie za sobą ogromny bagaż emocjonalny, to warto ją przeczytać. I samemu, choć w małym procencie poczuć to, co czuła Halszka.