Nielat recenzja

Brudny świat pełen obłędu. Zepsuty do cna, gdzie niewinna młodość upada na dno, tłumiąc złe myśli i zgryzoty. To, że nie widać nie znaczy, że nie boli. Łza skrywa się pod maską pozorów w kąciku oka, przejmująco obojętnie. Życie pozbawione nadziei wisi w próżni. Pozostają ślady, które nigdy się nie zagoją. Rzeka agresji i cierpienia płynie, a wokół niemy krzyk i zły dotyk. Kruszą poczucie wartości. Wkracza bezradność, a w konsekwencji poddanie się.
Porzuceni, niechciani, niewysłuchani. Każdy ma swoją rzeczywistość, swoją historię utkaną z przerażających doznań, trudności, toksycznych relacji. Każdy jest osobliwy.

Wrocław. Lata dziewięćdziesiąte. Szara codzienność i bieda. Nastoletni Michał staje w obliczu życiowych upokorzeń. Życie go nie oszczędza.
W opuszczonym budynku zostają odnalezione zwęglone zwłoki, a w jednej z melin ciało znanego aktora. Przed policjantami wydziału zabójstw trudne śledztwo. Co łączy te dwie sprawy?

Kryminał przepełniony ludzkim złem i emocjami, które pozostają w sercu czytelnika na zawsze. Pewnych obrazów nie da się wymazać. Zanurzamy się w cierpieniu, a rany sączą się bezustannie i drążą duszę.

Żal, lęk, otaczająca samotność. Pośród wielu rozczarowań wybrzmiewa rodzina, której nie ma. Brak ciepła, zainteresowania, troski, miłości. Tylko wir beznadziei, z którego nie można się wydostać. Drgająca rozpacz puka do drzwi każdego dnia, a dorośli zawodzą. "...była to rodzina potworów i patologii. Żałowałem, że nie zmarłem przy porodzie ".

Brutalna rzeczywistość osacza od pierwszych stron. Przepełniona nienawiścią i bólem istnienia. Zepsucie pogłębia się, a cały jad oplata niczym pajęcza sieć. Słowa płyną tworząc historię trudną. Wgryza się w umysł, eksponując okrucieństwo ludzkiego istnienia.

Chichot przeznaczenia wydobywa się z opuszczonego budynku. Wypala trwały ślad, majacząc z oddali. Staje się niemym świadkiem tragicznych zdarzeń.

Powieść rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. Autor umiejętnie łączy ciąg zdarzeń. Przeszłość i teraźniejszość. Skorumpowane służby, zaburzeni celebryci, zdegenerowane społeczeństwo, pieniądze, ubóstwo, alkohol który wpędza w odmęty zagłady, a pośród tego poranieni młodzi ludzie.
Bez przyszłości, wsparcia, poczucia bezpieczeństwa. Niezaopiekowani muszą walczyć w pojedynkę o swoje jutro. Wszystko w co wierzyli upada. Skala problemów, z którymi muszą się zmierzyć wprowadza w osłupienie.

Piotr Kościelny ma dar do tworzenia przejmujących opowieści. Autentyczne do bólu, wzruszają i utwierdzają w przekonaniu, że otaczająca codzienność jest niezwykle trudna, a tuż obok nas szaleje zdziczenie. Jest tak blisko, a my tego nie zauważamy albo zauważyć nie chcemy.
Gorzka powieść. Przenika do każdej cząstki ciała.
Polecam bardzo! Czytajcie.