Otchłań nienawiści recenzja

"(…) jedyną rzeczą, jaką jesteśmy sobie winni, to uczynić nasze życie szczęśliwym".

Nawet nie zdajecie sobie sprawy z tego, jak bardzo się cieszę, że kolejny tom sagi Joanny Jax został wydany tak szybko, czyli zaledwie trzy miesiące po premierze pierwszego tomu. Książka pt. "Narodziny gniewu" zdecydowanie rozbudziła mój czytelniczy głód na więcej, a "Otchłań nienawiści" pozwoliła mi jeszcze bardziej zżyć się z bohaterami tej serii. Nie mogło być inaczej.

Joanna Jax to absolwentka Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, która pasjonuje się malowaniem na szkle unikatową techniką warstwową. Uwielbia także czytać biografie i publikować krótkie opowiadania. Na co dzień pracuje jako manager w dużej firmie ogrodniczej. Autorka zadebiutowała w 2014 r. książką pt. "Dziedzictwo von Becków".

Trwa II wojna światowa. Czwórka głównych bohaterów znanych z pierwszej części, próbuje odnaleźć się w tej trudnej, wojennej rzeczywistości. Julian Chełmicki walczy w podziemiu okupacyjnym, praca wywiadowcza Alicji niesie ze sobą wielką ofiarę, Hanka cudem unika śmierci z rąk Gestapo na Pawiaku, a Emil Lewin nadal lawiruje pomiędzy kolaborowaniem z wrogiem, a troską o siostrę.

Joanna Jax w znanym i uwielbianym przez jej czytelników, epickim stylu, ukazuje dalsze, skomplikowane losy ludzi, którym przyszło żyć w trudnych, wojennych czasach. Akcja drugiego tomu nie oszczędza czytelnika, gdyż pędzi z zawrotną prędkością, pokazując po drodze, że to właśnie w dużej mierze okoliczności zewnętrzne determinują wyznawane przez nas wartości i kształtują nasz system moralny. Doskonale widać to na przykładzie Hanki, którą brutalna rzeczywistość zmusiła do sprzeniewierzenia się własnemu sumieniu, do dokonania czynu, który już na zawsze będzie determinował jej osobę. W zasadzie każdy z głównych bohaterów zostaje w pewnym momencie zmuszony do dokonania wyboru, w którym można wybrać jedynie mniejsze zło. Podczas lektury tej części sagi bardzo często zastanawiałam się nad tym, co zrobiłabym na miejscu bohaterów, gdyż decyzje, które musieli podejmować, czasami w ciągu jednej sekundy, były bardzo trudne.

Oprócz etycznych dylematów, jakie pojawiają się w trakcie wojennej zawieruchy w życiu Hanki, Juliana, Alicji i Emila, w książce jest także obecna wyczekiwana przeze mnie miłość. Miłość pełna różnych odcieni, często brutalna i nie dająca zaspokojenia, ale także ta czysta, nie wymagająca niczego w zamian. Są zwykłe, ludzkie ułomności i tytułowa nienawiść, która staje się przyczyną wielu wydarzeń budzących zdumienie i wstręt. Widoczna, cała paleta ludzkich charakterów z dobrze wykreowanymi przez autorkę rysami psychologicznymi w połączeniu z trudną, dziejową historią, dorównują temu, co otrzymałam w pierwszej części serii.

Joanna Jax po raz kolejny zabrała mnie w literacką podróż pełną namiętności, nienawiści, miłości i trudnych wyborów. W drugim tomie sagi o zemście i przebaczeniu dominują wciągająca i dynamiczna akcja oraz nieprzeciętne kreacje bohaterów, których zachowania często zaskakują. To napisana w pełnowymiarowym, epickim stylu powieść, która dostarczyła mi mnóstwo czytelniczych wrażeń.

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl/