Grzechy sąsiadów recenzja

„Grzechy sąsiadów” rozpoczynają się dość krwawo i dramatycznie: w ośrodku wypoczynkowym znaleziono ciała kilku osób. Kim są ofiary, jak zginęły?

Saskia Noort nazywana jest holenderską królową thrillerów. „Grzechy sąsiadów” to jej pierwsza wydana w Polsce powieść. Od początku serwuje dość nieszablonowe podejście, przełamując seksualne tabu. Eva i Peter wprowadzają się do willi na zamkniętym osiedlu. Wcześniej było to ich marzenie, jednak strata nienarodzonego dziecka wszystko zmienia. Każde z nich na swój sposób przeżywa żałobę – Eva przestaje cieszyć się życiem i zamyka się w sobie, Peter próbuje zapomnieć i wrócić na normalne tory. Ich sąsiadami zostają Rebecca i Steef – oboje mają dość luźne podejście do związku, a wolny czas spędzają w… klubach dla swingersów. Czy zaborczy, zazdrosny i konserwatywny Peter przekroczy swoje granice? Czy Eva pogodzi się ze stratą i odważy na szaleństwo?

„Grzechy sąsiadów” to przede wszystkim rasowy thriller (z dużą domieszką powieści psychologicznej), w którym dominuje napięcie i duszna atmosfera. Fabuła skupia się na sąsiedzkiej relacji, w tle pobrzmiewa odmienne podejście do życia, budowanie relacji na różnorodności, radzenie sobie z żałobą. Nie brakuje tu przełamywania granic, namiętności, fascynacji i erotycznego napięcia. Seks, narkotyki, alkohol i dużo dobrej (rockowej) muzyki. Wspomniana muzyka jest wszechobecna i towarzyszy bohaterom (głównie Peterowi) na każdym kroku – w trakcie czytania utwory samoczynnie uruchamiają się w głowie, tak lubię. Niektóre sceny (nie tylko te erotyczne) są dość śmiałe, więc jeśli razi Was taki nurt w literaturze, odradzam powieść Noort.

Pozorna przyjaźń, wzajemne obwinianie się i wszechobecne kłamstwa stopniowo przejmują fabułę. Jako całość „Grzechy sąsiadów” wypadają całkiem nieźle, dużym plusem jest oparcie fabuły na dynamicznych interakcjach między bohaterami – potrafią przykuć uwagę, zasiewają w czytelniku ziarno niepewności. Autorka bawi się konwencją, wieńcząc powieść tragedią niemalże klasyczną. Bawiłam się nieźle, a to w czytaniu chodzi. W szkolnej skali 5 z małym minusem (za infantylność postaci i niekiedy absurdalność ich decyzji).

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Znak Literanova i Pani Bognie z PRart Media