Nieziemska recenzja

Clara jest anielitką, w jej żyłach płynie krew aniołów. Każdy anielita ma na Ziemi do wypełnienia misję. Niedawno Clara zaczęła miewać wizje – wskazówki, czego dotyczyłoby jej zadanie. Za każdym razem widzi w nich ciemnowłosego chłopaka w trawionym pożarem lesie. Aby wyjść naprzeciw swojemu przeznaczeniu, przenosi się z Kaliforni do górzystego i zalesionego Wyoming, gdzie spodziewa się go spotkać. Nie spodziewała się jednak tego, jak bardzo się zaangażuje, nie tylko "służbowo". Albo, że znajdzie się ktoś, komu skutecznie uda się odciągnąć jej uwagę od misji.

Clara dopiero wchodzi w okres „dojrzewania”, kiedy to jej anielska część daje o sobie znać i dziewczyna jest zagubiona. Na szczęście, z pomocą idzie jej mama, która sama jest pół-anielicą i brat, więc w nie jest sama. Zabawnie było czytać, że mogła się konsultować z mamą w tych sprawach, bo zazwyczaj w paranormalach kiedy mamy do czynienia z czymś nadprzyrodzonym, główna bohaterka zazwyczaj utrzymuje wszystko w tajemnicy przed rodziną, a tu – miła odmiana. Oczywiście, poza tym jednym przypadkiem, element tajemnicy dalej obecny.

Co do samych postaci nie mam raczej zastrzeżeń, może trochę schematyczności, ale nawet nie zwróciłam na to większej uwagi. Chociaż na początku ten wizerunek idealnej, szczęśliwej rodzinki mnie odrzucał, z czasem wszystko się zmieniło i od razu polubiłam bardziej Clarę. Matki zazwyczaj mają niewdzięczne role w tego typu historiach i tu jest tak samo. Za to bardzo polubiłam Jeffrey’a, brata Clary – taki zabawny jest i przypominał mi trochę mojego brata. Oczywiście, dwóch przystojniaków – jest. Tajemniczy Christian, którego dotyczy zadanie Clary, to typowy szkolny chłopiec numer jeden. Sympatyczny, ale nic poza tym. Za to Tucker! Jak dla mnie, ideał - zabawny, uroczy, uszczypliwy, kochany! Wszystkie momenty, w których się pojawiał, były genialne.

Co do aniołów i anielitów… Anielici są po prostu nefilimami, ale dotychczas w większości historii (w tym Biblii) bycie potomkiem anioła jest raczej hańbą, a przynajmniej nie wróży nic dobrego. Tutaj natomiast jest to ukazane w samych pozytywach. Ogólnie, nie mam jakichś wielkich zastrzeżeń, poza kilkoma zgrzytami.

Cała historia ciekawa, bardzo mnie wciągnęła – jak usiadłam jednego dnia z książką, to przeczytałam prawie całą. Momentami nie można aż się oderwać od lektury. Na początku trochę się przeraziłam, bo autorka poleciała w typowy już schemat – nowa uczennica, cud chłopak, wredna dziewczyna cud chłopaka. Ale, na szczęście, później nieco odchodzi od tego i jest naprawdę super. Były momenty w których nie mogłam powstrzymać śmiechu (zwłaszcza próby Clary zbliżenia się do Christiana), ale też poruszające, które mogłabym w kółko. Natomiast zakończenie było dość dziwne. Nie wiem co o nim myśleć, bo dokładnie nie wiem co się stało i jakie to będzie miało znaczenia dla dalszej historii. Ale cieszę się z wyborów Clary, mimo wszystko.

Z początku dziwnie mi się czytało w czasie teraźniejszym, ale da się przywyknąć. Co do stylu autorki raczej nie mam zastrzeżeń, raczej do tłumaczenia. Wkurzały mnie strasznie te angielskie wtrącenia, jak gota Stajla, geecy czy news. Nie jest tego znowu tak dużo, ale jak trafiałam na takie coś, to mnie aż skręcało.

Cieszę się, bo po tej książce nie spodziewałam się wiele, a jednak okazała się całkiem przyjemną lekturką. Nie jest jakaś super wybitna i może, że na rynku są lepsze historie, a jeśli ktoś się spodziewa czegoś oryginalnego i przełomowego, to tutaj tego raczej nie znajdzie, ale ja i tak miło spędziłam z nią czas. Na pewno kiedyś do niej wrócę i sięgnę po kolejne części. Polecam!