Nowy wspaniały świat recenzja

Ostatnio postanowiłam sięgnąć po klasykę. Za sprawą nauczyciela od etyki zabrałam się za książkę „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxley’a. Jest to gatunek sci-fi. Mamy do czynienia z antyutopią, czyli wizją z pozoru idealnej przyszłości, która okazuje się bardziej przekleństwem niż błogosławieństwem. Świat idealny, kraina szczęśliwości, raj na ziemi. Tak mogli by opisać swoje życie bohaterowie książki. Każdy jest szczęśliwy, zadowolony z własnej pracy, niezależny seksualnie, piękny. Jednakże za cenę wolności. Czy nasz świat nie zbliża niebezpiecznie szybko w tamtym kierunku?
Książka została wydana w XX wieku, jednakże zupełnie trafnie opisuje tendencje rozwoju technologii i społeczeństwa. Mogłoby się wydawać iż nas samych czeka w przyszłości wizja świata bez bólu, starości, cierpienia czy smutku. Ale Jednocześnie bez miłości, rodzicielstwa, wolności czy spełnienia. Jest to przerażająca wizja przyszłości. Dzieci nie rodzą się z matek, instytucja małżeństwa nie istnieje, ba nawet miłość jest czymś co wzbudza śmiech i odrazę. Od najmłodszych lat ludzie warunkowani są aby mieli konkretne cechy, byli nastawieni na konsumpcjonizm, lubili swoją pracę, akceptowali swój los. Każdy jest szczęśliwy, otoczony mnóstwem rozrywek. Wierność jest przereklamowana, a rozwiązłość seksualna promowana nawet przez władzę. Naturalnym jest zażywanie narkotyku, somy. Ma ona pomagać w trudniejszych momentach, prowadzić do zapomnienia, błogiego relaksu i nieświadomości. Nikt się nie starzeje, a ze śmiercią jesteśmy oswojeni od najmłodszych lat. Iluzoryczne szczęście i wolność panują w nowym wspaniałym świecie.
Istnieją jednakże rezerwaty dzikich, Indian. Ludzi którzy zachowali swoją kulturę i dziedzictwo. Wierzą w bóstwa, miłość, smierć. Jak dziki człowiek odnajdzie się w nowym wspaniałym świecie? Która rzeczywistość jest lepsza?
Książka niezwykle trafnie obrazuje ludzka chęć do wygody i automatyzacji, nawet na rzecz własnej wolności. W swoim przesłaniu jest przerażająco trafna i adekwatna. Polecam