Kiedyś przy Błękitnym Księżycu recenzja

Do czytania książki Katarzyny Enerlich "Kiedyś przy Błękitnym Księżycu" wydawnictwa MG zabrałam się troszkę z duszą na ramieniu. Dlaczego? Z dwóch powodów, po pierwsze temat wydał mi się bardzo ciężki, a po drugie opis na okładce o "gotowanych penisach zamiast klusek" zasugerował jakieś seksualne dewiacje.

Zostałam mile zaskoczona, bo jakkolwiek główna bohaterka rzeczywiście wychowuje się bez matki, z ojcem alkoholikiem to jednak dla mnie jest to powieść o miłości dziecka, a potem dorosłej kobiety do taty (nie ojca!), który "jest tylko chory na katar duszy".

W tej książce jest bardzo dużo życiowej mądrości, wiele zdań mogłoby być mottami do samodzielnych historii, np. "Trudne dzieciństwo nie usprawiedliwia. Ono zobowiązuje." albo "Widać musiałam ranić, skoro sama kiedyś byłam raniona. Człowiek oddaje to, co otrzymał."

Losy Basi, jej naznaczone alkoholizmem życie wciąga czytelnika całkowicie, budzi nasze współczucie, pozwala zrozumieć dlaczego Dorosłe Dzieci Alkoholików mają takie trudności w ułożeniu sobie "normalnego", spokojnego życia. Denerwowali mnie jej zmieniający się kochankowie, trzymałam kciuki za szczęśliwe zagospodarowanie na wsi, za podbicie serc czytelników i by ta ostatnia miłość okazała się rzeczywiście tą najważniejszą.

Powieść Katarzyny Enerlich warta jest przeczytania, przecież każdy z nas spotkał na swojej drodze nie jedną osobę, która z takiej rodziny wyszła i dzięki tej książce wiele zagadkowych zachowań, obaw tych osób stanie się dla nas zrozumiałymi. Mnie w każdym razie pomogła zrozumieć zachowanie kilku uczniów, których do tej pory trudno mi było zaakceptować.

Z pewnością nie jest to pozycja dla gimnazjalisty ale już licealista, a zwłaszcza nauczyciel powinien do tej książki sięgnąć.