Osiedle marzeń recenzja

Tym razem komisarz Mortka musi rozwiązać zagadkę morderstwa młodej kobiety na jednym z nowoczesnych, strzeżonych osiedli. Okazuje się, że zabita Zuzanna wynajmowała mieszkanie od polityka, który pragnie odzyskać utracony prestiż. I potrafi posunąć się od niezbyt praworządnych czynów. Sprawa nie wydaje się skomplikowana, jest zawężone grono podejrzanych, monitoring i ciągła ochrona, które powinny sprawić, że sprawa zostanie szybko rozwiązana. Jednak pozornie prosta zaczyna się rozrastać. Uciekająca z miejsca zdarzenia kobieta przyznaje się do zabicia dziewczyny, ale podczas przesłuchania okazuje się, że.. nie ma pojęcia jakie ciosy zadano ofierze. Zaciekawieni?
„Osiedle Marzeń” jest czwartą, ciut zdominowaną przez Suchą, częścią historii o komisarzu Jakubie Mortce. Nasz znajomy z poprzednich części, czyli Kochan ma szansę na odkupienie swoich win. Autor jak zawsze (❤) nie idealizuje swoich bohaterów, chociaż rozwiązanie dwóch spraw, które już przykrył kurz i nikt nie mógł sobie z nimi poradzić w przeciągu dwóch dni (!) jest ciut naciągane. Policjant rozwiązuje też tajemniczą historię Trójki z Neptuna, czyli warszawskich porachunków gangsterskich, która „wyniosła” Borzesztowskiego na szczyt. I tu zaczynamy „chmielarzowy” rollercoaster. Lubię to!
Jako, że jest to czwarta część serii o Mortce to nie chcę Wam spojlerować. Według mnie poziom książki nie odstaje od poprzednich części, jednak ta nie trzymała tak napięcia jak poprzednie książki. Oczywista i prosta sprawa komplikuje się do tego stopnia, że czytelnik nie jest niczego pewien.  Osiedle „marzeń” skrywa tyle tajemnic, ile ma mieszkańców. Zakończenie należy do aspirantki Suchockiej. Po prostu opadła mi szczęka. Zwiastuje początek lawiny, która znajdzie swoją kontynuację w „Cieniach” (a one w ogóle wgniotły mnie w fotel).