Recenzja książki Objęcia nocy

Kolejnym Mrocznym Łowcą, którego mamy okazję poznać jest Talon. Jego przeszłość przepełnia smutek i same straty. Nim jeszcze pojawił się na świecie, jego rodzice zostali wygnani z kraju. Gdy był jeszcze małym smarkiem, jego ojciec umarł, niedługo po nim matka. Sam, jako mały brzdąc, przeszedł kilometry, aby jego wuj, który wygnał swą siostrę, zajął się jedynie jego siostrą, która nie chciała pić mleka, które jej podawał i w dodatku ciągle płakała, ponieważ nie potrafił się nią sam zająć. W zamian za pozostanie w wiosce otrzymał karę, którą wymierzono jego matce. Kilkaset batów, które dzielnie zniósł. Dla siostry. To jedynie tylko początek jego tragedii. Jego przeszłość jest dość szczegółowo przedstawiona i muszę stwierdzić, że jest bardzo ciekawa, ponieważ przez przypadkowe zabicie syna celtyckiego boga Camulusa, ten przeklął Talona.

Życie Mrocznego Łowcy zmienia się, gdy ten poznaje w ciemnej uliczce Sunshine. Dziewczyna wnosi w jego życie światłość i później okazuje się, że nie jest zwykłą osobą dla Talona, jak i świata bogów, który traci ukochane osoby.

Jednakże historia życia Celta nie jest wszystkim, czego dowiadujemy się w tej części serii o Mrocznych Łowcach. W tej pozycji poznajemy także kilka małych faktów o Acheronie, który w Rozkoszach nocy jest nam znany jedynie jako "szef" Mrocznych Łowców. Wychodzi nawet na jaw, że ma brata bliźniaka, a także jego znajomość, dość bliska, z Artemidą. Dzięki temu także mamy okazję poznać nieco ciężki charakter Artemidy, a w tym jej okrutny egoizm.

Całość jest bardzo ciekawa. Książka jest tak samo świetna, co poprzednia część i bardzo mi się podobała. Jednakże gdybym miała wybrać między Talonem a Kyrianem, to wybrałabym tego drugiego. Właśnie, Kyrian ma córeczkę. No, to tak na marginesie. Koniecznie przeczytajcie tę książkę. Między innymi dla sceny, w której Kyrian wraz z Julianem widzą półnagiego Talona (jedynie w różowym ręczniczku) w domu oblanym w odcieniach różu... Takie przesłodkie. Starożytny wojownik w różowym mieszkaniu.

Książkę pokochałam. Oceniłam ją 9/10, ale czuję, że nieco zawyżyłam. Hm... Może mam słabość do wampirów, albo bogów. Nieważne. Ważne, że gotowa jestem poręczyć, iż motyw starożytnych bogów w dzisiejszym świecie chwyta za serce.