Oblicze zła recenzja

"(...) oblicze zła ma wiele postaci, ale zawsze ludzką twarz".

W momencie, gdy wziąłem do ręki tę książkę i otworzyłem ją na pierwszej stronie machina zła i zemsty ruszyła... uruchomiłem w ten sposób grę, której prym wiodło zło i żądza zemsty.

W powieści Mariusza Leszczyńskiego spotykamy Tomasza Sadowskiego, który w wypadku samochodowym traci żonę i dwie córki. Żądza zemsty – kiełkująca w jego umyśle – doprowadza do uruchomienia spirali zła zmierzającej do wyrównania poniesionych krzywd. I tu pojawia się młoda pani mecenas Anna Klimczak – wmanewrowana przez Tomasza w tę właśnie spiralę. Co z tego wyniknie dowiecie się po przeczytaniu książki.

To co mogę Wam tu i teraz zdradzić to tylko fakt, że także i Wy poczujecie się wmanewrowaniu w tę grę zła i żądzę zemsty – ja tak miałem. Czułem, że mieszam się w czyjąś przeszłość – tajemniczą i mroczną; z każdą następną przeczytaną stroną narastało we mnie napięcie, co moi domownicy zauważyli w mimice mojej twarzy; niemoc i ból targały moim wnętrzem; doświadczyłem przekonania, że czas jednak nie leczy ran, tylko nas oszukuje – zaciera w naszej pamięci wszystko, co było ważne; poczułem się zmanipulowany i potraktowany instrumentalnie przez mordercę – kata.

"Zło ma wiele twarzy i nie zawsze trzeba kogoś zamordować, by pokazać jego".

W książce Autor dobrze pokazał postaci – każda zna swoje miejsce i wie co do niej należy – silne, pełny charyzmy, wyraziste – Anna z narzeczonym i swoim ojcem, dwójka detektywów i on... Tomasz. Rządzą władzy nad ludźmi miesza się tutaj z poczuciem sprawiedliwości, wolą przetrwania i obsesją.

Fabuła dobrze zbudowana. Napięcie odpowiednio dawkowany. Akcja dynamiczna z nieoczekiwanymi zwrotami – tutaj kat może stać się ofiarą, a ofiara katem. Czytelnik zostaje wciągnięty w tę grę i w pewnym momencie sam już nie wie co jest prawdą, a co fikcją.

Książka wywarła na mnie mieszane uczucia. Z jednej strony zamieszała mi w głowie, ale też upewniła w przekonaniu, że dla władzy człowiek jest w stanie zrobić wiele, ale dla zemsty jeszcze więcej. Z drugiej strony – w pewnym momencie... pogubiłem się. Za dużo informacji na raz, ilość morderstw przytłoczyła mnie i... koniec książki – niby mnie zaskoczył, choć chyba bardziej zawiódł...

Mimo to zachęcam Was do przeczytania książki i poszukania odpowiedzi na pytanie: "(...) co jest gotów zrobić człowiek, któremu zabrano wszystko, odarty całkowicie z człowieczeństwa?"