Przyjacielski układ recenzja

Kolejny romans z motywem "od przyjaciół do kochanków"... Ale co ja mogę poradzić, że go wprost uwielbiam? Jak tylko przeczytałam blurb tej książki, to wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Jest to może historia oklepana, ale zawsze zanim zacznę czytać to mam nadzieję, że autor wniesie do tego motywu coś nowego, coś świeżego i mam wrażenie, że tutaj w pewnym sensie się to udało. Ale od początku...
"Przyjacielski układ" opowiada historię Lindena - aroganckiego i bardzo pewnego siebie pilota helikoptera oraz jego najlepszej przyjaciółki - przebojowej Stephanie, której marzy się własny butik. Są przyjaciółmi od jakiegoś czasu, więc gdy Linden proponuje Steph układ, że jeżeli w wieku 30 lat nie będą w związkach to się pobiorą, Step traktuje to raczej jako żart, bo nie sądzi, żeby jej przyjaciel kiedykolwiek chciał się ustatkować. Cała historia to tak naprawdę trójkąt miłosny, bo sporą rolę odgrywa także przyjaciel głównych bohaterów - James.
Bardzo zaskoczyło mnie to, że pół książki to opis poszczególnych lat i tego jak się kształtowała relacja Lindena i Stephanie, ale jednocześnie mam wrażenie, że tego jest mniej, niż przedstawiania relacji bohaterów z ich innymi miłostkami. To sprawia, że opowieść jest bardziej realistyczna, ale jak dla mnie odebrało jej tę magię, którą lubię w romansach. Nie ma tu mowy o jednej relacji od początku do końca i skupiania się przede wszystkim na Lindenie i Stephanie. Tutaj każdy sypia dosłownie z każdym! To dość oryginalny pomysł jak na tego typu książki, ale akurat mi to nie przypadło do gustu, bo zdecydowanie wolałabym więcej podchodów pomiędzy tą dwójką, niż czytania jak się zabawiają z aktualnymi partnerami, którzy do fabuły wiele nie wnoszą. Coś za coś. Autorka postawiła na realizm, a ja wolę w książkach wielką miłość i wierność tylko jednemu partnerowi i właśnie dlatego nie bardzo się z tą książką polubiłam.
Całość czyta się naprawdę świetnie, choć momentami pojawia się zbyt wiele (jak na mój gust) opisów. Ciekawie robi się po 200 stronie i końcówkę kupuję w całości, ale początek bym trochę pozmieniała. Autorka ma bardzo przyjemny styl, który w ogóle czytelnika nie męczy. Można się i pośmiać i popłakać. Bohaterów poznajemy także dość dokładnie, bo jednak towarzyszymy im na przestrzeni lat, ale mam wrażenie, że w jednym, konkretnym przypadku, autorka była trochę niekonsekwentna, co obliżyło moją ocenę całej fabuły.
Jest to lekka i przyjemna lektura, którą można sobie poczytać w te mroźne ostatnio wieczory. Nie wniosła ona wiele do mojego życia, ale naprawdę miło spędziłam z nią czas. Styl autorki jest okej, postacie da się lubić (i nienawidzieć), ale jednak oczekiwałam czegoś innego. Większych emocji, większej miłości i większej bajkowości, bo właśnie z tego powodu sięgam po romanse. Żeby się oderwać od tej rzeczywistości i poczytać o pięknej miłości. Myślę, że może ona jednak przypaść do gustu wielu osobom, bo to coś innego, niż większość historii z tym motywem.