Pajęczy dwór recenzja

Po książki dla młodszych sięgam bardzo chętnie, szukam tych małych perełek, które za cel poza prostym stylem i zrozumiałą fabułą mają też ważny przekaz. I ku mojej radości to właśnie jedna z tych historii. Zakochałam się momentalnie.

Mira i Rozalia, całkiem inne pod względem charakterów siostry wraz z rodzicami zawsze żyły w normalnym, ludzkim świecie. Chodziły do galerii, uczyły się matematyki, a ich codzienność w niczym nie różniła się od naszej. Teraz jednak przenoszą się do świata magii, gdzie niezwykłe zaklęcia dzieci poznają w szkolnych ławkach, a niesamowite istoty są na porządku dziennym. Ta ogromna zmiana jest wyzwaniem dla każdej z dziewczynek, nowe towarzystwo, zasady i odmienne otoczenie wprowadzają bohaterki w ogromne zagubienie.

Ta książka spodobała mi się już od pierwszych stron. Sam klimat wciągnął mnie od razu i chwytał coraz mocniej z każdą kolejną stroną. Może to fakt, że część scen kojarzyła mi się z Harrym Potterem? Nie uważam tego za wadę książki, bawiłam się doskonale.

W całości mamy nie tylko fajny pomysł na główny wątek i jego zakończenie ale ogrom scen, które uczą myślę bardzo ważnych rzeczy, historia porusza kilka częstych problemów z którymi młodsze i po części starsze osoby spotykają się często w normalnym życiu. Lubię, gdy czytanie nie jest tylko zabawą, a przy tym doskonałą lekcją.

Podoba mi się fakt tak odmiennych charakterów Miry i Rozalii, ich różnego spojrzenia na sytuacje i późniejsze „zagmatwanie” historii, które jest świetnym zabiegiem. Przez to całość jest dostatecznie prosta ale nie przewidywalna. I poboczni bohaterowie zrobieni moim zdaniem bardzo dobrze, uwielbiam babcie i te osoby, które pojawiają się z biegiem książki.

Brakowało mi jedynie nieco więcej samego Pajęczego Dworu, wydarzeń związanych z jego wnętrzem i nazwą. Fajne pole na coś bardziej rozwiniętego. Nie umniejsza to jednak książce w dobroci i z pewnością będę polecać.
Świetna rzecz z niesamowitym klimatem.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl