3kąt recenzja

Agnieszka Peszek niewątpliwie stała się jedną z tych autorek, których książki mogę brać w ciemno.
Kiedy sięgnęłam po „3Kąt”, wiedziałam, że czeka mnie niezapomniana podróż przez gąszcz ludzkich emocji i niespodziewanych zwrotów akcji. Ta powieść to nie tylko kryminał – to głęboka studnia ludzkich relacji, której dno pełne jest tajemnic i demonów przeszłości. Jest to kontynuacja powieści „40. Raków”. Czytać można je w dowolnej kolejności, jednak polecam poznać najpierw tom pierwszy.
Powieść rozpoczyna prolog ukazujący wydarzenia sprzed ćwierć wieku, gdy trzej chłopcy z różnych środowisk decydują się na pakt przyjaźni, symbolicznie identyfikując się z Trzema Muszkieterami, gdzie motto „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego” staje się ich drogowskazem. Współczesne czasy rzucają bohaterów w wir zdarzeń, które nie tylko wystawiają ich lojalność na próbę, ale również prowadzą do odkrycia mrocznych sekretów z przeszłości.
Następnie przenosimy się we współczesne czasy. W apartamencie hotelowym znanego muzyka, policja odkrywa ciało kobiety. Mężczyzna, który jest podejrzewany o zbrodnię, nie przyznaje się do winy. Bartosz Bogucki i Maksymilian Obrębski, prowadzący śledztwo, muszą zmierzyć się nie tylko z fałszywymi tropami, ale również z presją prokuratury, gotowej zamknąć sprawę jak najszybciej. Jednak im głębiej wnikają w śledztwo, tym więcej tajemnic wychodzi na jaw.
A potem pojawia ONA – tajemnicza kobieta, której tożsamości nie poznajemy, a cała wiedza o niej opiera się na jej wspomnieniach. Prowadzi swoje własne śledztwo i stara się sama wymierzać sprawiedliwość tym, których ona nie sięgnęła. Jednak czy zawsze zgodnie z literą prawa?
Agnieszka Peszek po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią w tworzeniu napięcia. Czytając „3Kąt”, czułam się jak detektyw rozwiązujący zagadkę, gdzie każdy element ma swoje znaczenie, ale równocześnie może być pułapką.
Książka ta to nie tylko kryminał, ale też obraz ludzkich relacji, złożonych emocji i walki z własnymi demonami. Peszek umiejętnie układa puzzle psychologicznych portretów bohaterów, wywołując w czytelniku mieszankę emocji – od zaskoczenia po współczucie.
Zakończenie pozostawiło mnie z ogromną chęcią zgłębienia dalszych losów bohaterów. Autorka nie tylko zamyka historię, ale też pozostawia otwarte drzwi do kolejnych tajemnic i zaskakujących zwrotów akcji, czyniąc lekturę niezapomnianym przeżyciem.
Dla miłośników kryminałów z nutą tajemnicy i psychologicznej głębi, ta książka stanowi prawdziwą gratkę.