Pomiędzy piekłem a niebem recenzja

To już kolejna kolejna książka Autorki, która potrafiła chwycić mnie za serce. Juz pierwsze strony wywołały uczucie świadczące o tym, że nie będzie to zupełnie łatwa przeprawa. To właśnie wtedy poznałam Abigail - dwudziestoletnią dziewczynę, która mogłaby jeszcze tak wiele przeżyć, która ledwo stanęła na progu dorosłości, ale diagnoza nie pozostawiła złudzeń. Dlatego, wbrew najbliższym, chce moc w pełni cieszyć się pozostałym jej czasem. Tak niewiele go zostało, a tak dużo chce jeszcze zobaczyć.

Książka jest podróżą. Zarówno po kilku przepięknych miejscach, jak i przez życie bohaterki. Abigail jest silną postacią, która pogodzona ze swoim losem, korzysta z ostatnich chwil, nie zatracając przy tym samej siebie. Ma w sobie nieograniczone pokłady zrozumienia. Wyrozumiałość i dobroć są cechami, które kierują jej życiem. Jej blask mógłby rozjaśnić wszystko. To rzadko spotykane, prawda?

Los stawia na drodze dwudziestolatki dwóch mężczyzn. Poznajemy Rauma i Hanaela. Jeden z nich podąża drogą zła, drugi został zesłany z Nieba. W tym właśnie momencie rozpoczęła się walka dobra ze złem. We wszystkich bajkach zawsze zwycięża to pierwsze. Czy tutaj ta teoria również się sprawdzi? Na szali zostanie umieszczona dusza Abigail.

Kasia stworzyła historię, w której rzeczywistość przeplata się z bardzo dobrymi elementami fantastyki. Anioły od zawsze wzbudzały mój czytelniczy zachwyt, więc nie będzie nic dziwnego w tym, że i tych bohaterów bardzo polubiłam. Demony są moim kolejnym ulubionym punktem na tej liście. Do tego można dodać odrobinę magii, nie zapominając o najróżniejszych relacjach między bohaterami i mamy przepis właśnie na "Pomiędzy piekłem a niebem".
Autorka pokazuje czytelnikom, że nie wszystko należy uważać za czarne lub białe. Wiele razy kierują nami złe doświadczenia. Pamiętajmy, że istnieje też coś pomiędzy.

Każdy z bohaterów przechodzi drogę, na której spotyka się z nowymi doświadczeniami. Pojawiają się nieznane im dotąd doznania, uczucia. Wiele dzieje się po raz pierwszy. Wy natomiast musicie się przekonać, ile tych nowości na nich czeka.

Ta historia wzbudziła we mnie sporo emocji i przede wszystkim przyczyniła się do refleksji. Życie przemija, z tym nie jesteśmy w stanie się uporać. Uważamy, że wiele rzeczy jest niesprawiedliwych. Co, jeśli nawet one mają doprowadzić nas do większego celu? Popełniamy błędy, jesteśmy tylko istotami z krwi i kości. Ważne, że potrafimy żałować, przyznać się do błędu. Wtedy nadzieja nie umiera.