Pieśń syreny recenzja

Po książkę sięgnęłam z polecenia znajomej. Początkowo nie miałam wobec niej żadnych oczekiwań, bo czego nowego można spodziewać się po retellingu opowieści kojarzonej z dzieciństwem? A jednak miło się zaskoczyłam. Główna bohaterka wcale nie była tą ujmującą i łatwowierną Arielką, wręcz przeciwnie. Lira to silna, pozbawiona skrupułów syrena, ciągle jednak pozostająca pod toksycznym wpływem swojej matki - Królowej Mórz. Wszystko powoli zaczyna się zmieniać gdy poznaje księcia Eliana - dziedzica tronu a równocześnie aroganckiego pirata i łowcę syren. Mogłoby się wydawać że historia tych dwojga nie ma prawa bytu a szczęśliwe zakończenie nie jest im pisane ale czy tak jest w tym przypadku, tego dowiecie się sami czytając tą opowieść.
Przedstawiona tu historia odbiega od większości bajkowych wyobrażeń. Ukazuje syreny jako zdolne do rozlewu krwi, samolubne istoty, które swoją piękną pieśnią wabią i zabijają. Jednak wbrew pozorom nie są prawdziwymi potworami za jakich uważają ich ludzie.
Bohaterowie są świetnie wykreowani przez autorkę. Częściowo pasują do znanego nam wizerunku prawdziwego pirata - broń w każdym możliwym miejscu, potargane ubrania i beczka rumu. Mimo to bardzo ich polubiłam, zwłaszcza za niecodzienne poczucie humoru i mocno widoczny sarkazm.
Wątek romantyczny nie jest tutaj na pierwszym miejscu. Są to subtelne chwile pomiędzy bohaterami, będące zaledwie tłem dla morskiej przygody
"Pieśń syreny" to opowieść o budowaniu zaufania, mocy przyjaźni i miłości łączącej ludzi, podążaniu za marzeniami, ale także poświęceniu dla tych, na którym najbardziej nam zależy.
Książkę z całego serca polecam nie tylko młodszym fanom disneyowskiej syrenki ale także i tym nieco starszym czytelnikom. Dla mnie był to powrót do czasów dzieciństwa. Lektura była lekka, przyjemna, idealna do spędzenia z nią wieczoru. Zachęca nie tylko przepiękną okładką i tajemniczym opisem ale przede wszystkim swoją zawartością. Barwne opisy pobudzają wyobraźnię, niemal jakbyśmy przebywali z bohaterami na pokładzie "Saada"