Dolina zabójców. Zamach w Teheranie 1943 recenzja

„Pif-paf, krew i strach” - tak swoje książki pisane pod pseudonimem Leo Kessler podsumował ich autor - Charles Whiting. Ten nieżyjący już brytyjski pisarz to weteran II Wojny Światowej, historyk i germanista. Wszystkie te doświadczenia i umiejętności pozwoliły napisać ciekawą, trzymającą w napięciu i dającą sporo przyjemności książkę jednak konwencja "Pif-paf" dominuje na tyle, że książka nawet nie otrzymuje historycznej etykietki na blogu.

Grupka hitlerowców zostanie przerzucona ponad 1000 kilometrów za linię frontu, by samotnie stawić czoła aliantom i zabić ich przywódców w czasie słynnej konferencji w Teheranie. Jednak nawet najodważniejsi i najbardziej oddani komandosi Hitlera nie podołają temu celowi samotnie. By podołać trudnemu zadaniu muszą nawiązać kontakt z tajnym stowarzyszeniem, ukrywającym się w niedostępnych górach już od kilkuset lat. Fanatyczni wojownicy odurzający się narkotykami, żeby wpaść w bitewny szał mają wspólną cechę z Niemcami - nienawidzą zdobywców Iranu: Anglików i Sowietów. Co wynikło z tego sojuszu?

Według mnie bardzo ciekawa książka przygodowa. Rozdziały są krótkie a akcja szybka. Co rusz przenosimy się z jednej potyczki do drugiej, od bitwy powietrznej po zasadzkę w górach a w końcu walkę uliczną. Karabiny maszynowe prują przeciwników bez ustanku a szaleni żołnierze prą przed siebie w samobójczej misji. Autor kilka razy przenosi nas do sztabów dowodzenia aliantów, jednak nawet te fragmenty nie starają się przemycić chociaż odrobiny polityki i historii.

Wszystkim szukającym niezobowiązującej rozrywki i awanturniczych przygód polecam z czystym sumieniem. Chętnie sięgnę po inne powieści Leo Kesslera z cyklu "Strzelcach Alpejskich Edelweiss" lub "Batalionie Szturmowym SS" a także po literaturę faktu o tematyce wojennej pisaną pod prawdziwym nazwiskiem: Charles Whiting. Jestem ciekawy relacji naocznego świadka a przy tym pisarza z lekkim piórem i sporym talentem.