Recenzja książki Po drugiej stronie jeziora. Część II

Po lekturze pierwszego tomu “Po drugiej stronie jeziora” Agnieszki Kareckiej byłam ciekawa losów wybrańców tajemniczej misji, która ma na celu obalenie złej władczyni krainy Locus. Zakończenie poprzedniego tomu było tak bardzo zaskakujące i pozostawiające czytelnika w niewiedzy. Moja ciekawość nie pozwoliła mi przejść obojętnie obok drugiego tomu tej historii. Chciałam się przekonać, czy głównym bohaterom uda się wypełnić swoją misję i co najważniejsze, bardzo ciekawiło mnie co zrobi główna bohaterka, co będzie w stanie poświęcić. Moje oczekiwania nie były wielkie, ponieważ moja opinia pierwszego tomu była neutralna, dlatego po lekturze tomu drugiego byłam wielce zaskoczona, że tak bardzo spodobała mi się ta historia i jej zakończenie.

“Człowiek, któremu zaufałam i oddałam serce, miałby mnie oszukać?”

Mia nie zdecydowała się wrócić do Wrocławia, pozostała w krainie Locus, by pomóc wybrańcom Pięciu Miast, których uznała za przyjaciół. Nie potrafiła zostawić Zayna, z którym połączyło ją uczucie tak silne, że zmieniło jej priorytety. Informacje jakie przekazuje jej Rex, poddają w wątpliwość intencje Zayna, co miesza Mii w głowie. Nie dość, że czeka ją ciężka i niebezpieczna podróż, to rozterki miłosne nie ułatwiają jej zadania. Rozdzielenie grupy nie wydaje się już dobrym pomysłem, Mia nie może ani zażądać prawdy od ukochanego, ani również nie jest to dla nich bezpieczne. Czy uda im się szczęśliwie zakończyć misję? Czy pokonają swoje problemy i okrutną Elajzę?

„Działał na mnie jak gniazdko pod napięciem, do którego nie słusznie wkładałam palec, by sprawdzić, czy coś poczuję.”

W drugim tomie dostaliśmy już więcej akcji, nie było już tak nudno i sielankowo. Przekuło się to na książkę ciekawą i przyciągającą uwagę. Autorka bardzo dobrze operuje zwrotami akcji, są one częste w książce i potrafią bardzo zaskoczyć czytelnika. Jak pisałam w recenzji pierwszego tomu, pióro autorki jest przyjemne i lekkie, w drugim tomie widzę progres, nie tylko w stylu, który był bardzo dobry a jest jeszcze lepszy, ale również w prowadzeniu fabuły. Świat, który stworzyła autorka jest ciekawy, jestem osobą, która nie potrzebuje w książce fantastycznej, miliona fantastycznych postaci, bardzo podoba mi się ta prostota. Zakończenie znów pozostawiło czytelnika w wielkim szoku, nie wiem, czy ma to oznaczać kolejny tom, czy może tak ciekawe zakończenie historii Mii, które nie było standardowe i oklepane. Byłoby zakończeniem idealnym dla niej, ale mam również cichą nadzieję na ciąg dalszy, ponieważ widząc progres autorki, liczę że jej kolejna książka będzie jeszcze lepsza.
Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl