Pokonany recenzja

„Pokonany”

Życie rani, ucieka przez palce, a ja krwawię. Życie czasem smuci, a ja jestem zmęczony. Uciekam, poddaję się. Życie to suka, a ja jestem...Pokonany Pokonany? Czasem tak. Złamany? Nigdy! Shade, czyli cień. Nie wszyscy wierzą w magię imion, ale Shade Brewer czuje, że to, które nadano mu w dzieciństwie, naznaczyło jego życie. Mrokiem, smutkiem. Cieniem. Znaleziony jako niemowlę na śmietniku, tułający się od jednej rodziny zastępczej do drugiej, wszędzie zamiast miłości napotykał nienawiść. Nierozumiany i odtrącany, stroniący od ludzi, w dorosłe życie wkracza jako zabójca. Tylko przyjaźń potrafi na moment rozproszyć mrok spowijający myśli Shade’a. Joe, poznany w ośrodku opiekuńczo-wychowawczym (wbrew nazwie niewiele mającym wspólnego z wychowaniem i opieką), jest jedynym człowiekiem, na którego Shade może liczyć. To właśnie Joe odprowadza przyjaciela do ośrodka, kiedy ten podejmuje decyzję o rozpoczęciu terapii odwykowej. Czy tym razem cienie, między którymi kroczy Shade Brewer, w końcu się rozproszą? Czy w jego sercu zagoszczą miłość, spokój i szczęście - czy skończy pokonany? Jedno można powiedzieć na pewno: łatwo nie będzie, bo w życiu Shade’a nic nie jest proste...

Książka zdecydowanie pokazuje szarą rzeczywistość, normalność, pozbawioną słodko pierdzącego love story. Brak tu jakiekolwiek romantyzmu, otrzymujemy natomiast brutalność, śmierć, brak moralności. Moim zdaniem w powieści jest zbyt dużo melancholii, w pewnym momencie już sama nie wiedziałam, czy chce dalej to czytać. Ewidentnie na duży plus tej pozycji jest bohater Shade, jest to mężczyzna o silnej osobowości, który wielokrotnie musiał zaczynać od nowa, i za każdym razem jego życie waliło się jak domek z kart. Szczerze mówiąc bardzo polubiłam tego bohatera i po zakończeniu ciężko było się z nim rozstać, przez całe historie mu mocno kibicowałam. „Pokonany” wielokrotnie wpędzał mnie w wir najróżniejszych emocji. Polecam!
A wy co sądzicie na temat tej pozycji? Mam nadzieje, że po nią siegniecie bo naprawde warto!