Córka kapitana recenzja

Lubię życiowe, przejmujące historie, dlatego nie mogłam odmówić sobie książki „Córka kapitana” Leah Fleming. Jest to powieść historyczna, dramatyczna, psychologiczna, ale przede wszystkim idealna pozycja dla miłośników zawiłych i wzruszających opowieści. Przenosimy się wstecz, do kwietnia 1912 roku, kiedy to niezatapialny „Titanic” idzie na dno. Na pokładzie tego transatlantyka przebywa May Smith z mężem i córeczką. Dla nich ta podróż była początkiem nowego życia. Inaczej sprawa miała się z Celeste, żoną bogatego przedsiębiorcy. Gdy dochodzi do tragedii, obie kobiety targane są sprzecznymi emocjami i mają zupełnie inne spojrzenie na zaistniałą sytuację. Obie uchodzą z życiem a wspólnie spędzony czas na tratwie zbliża je do siebie. A to dopiero początek ich historii... W literaturze i mediach aż głośno od relacji rozbitków tego niezatapialnego statku. Jednak autorce udało się stworzyć nietypową, oryginalną lekturę, od której trudno się oderwać. Mimo, że losy bohaterów opisane w powyższej książce to fikcja literacka, widać bez trudu że pisarka poświęciła sporo czasu zgłębiając informacje o tym pamiętnym wydarzeniu i ocalałych pasażerach a także o tym, co działo się w szalupach ratunkowych. Wszystko bowiem opisane jest z dużym zaangażowaniem i licznymi szczegółami, barwnie i obrazowo. Na pewno nie będziecie się nudzić, zwłaszcza że poznamy nie tylko nieznane fakty z wypadku Titanica, ale też lepiej przyjrzymy się rodzinnym animozjom i zawiłościom losów poszczególnych bohaterów na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Jestem ciekawa kolejnych pozycji autorki. Polecam i pozdrawiam!!

Moja ocena: 5/6