Willa przy Perłowej recenzja

Blogowanie jak już wielokrotnie podkreślałam prowadzi mnie do wspaniałych ludzi, szczególnie kobiet pisarek i przeglądam się jak w lustrze w tych znajomościach a tym samym odkrywać samą siebie. Paulina Molicka w rozmowach na messenger ujęła mnie ciepłem, dużą dożą empatii a jednocześnie wewnętrzną mocą, siłą i życiową mądrością (dla podkreślenia tego faktu – kobieta trzydziestoletnia). Po zachwycie „Księgarenki na Miłosnej” jej debiutu literackiego sięgnęłam po kolejną część „Willa przy Perłowej” i… znowu zostałam przykryta ciepłym kocykiem… Podkreślę fakt, że powieści obyczajowe, romanse to jedne z ostatnich gatunków, po które sięgam.

„Willa przy Perłowej” to słodko-gorzka powieść o zmianie, wyborach i świetle nadziei, której promienie zauważamy często w życiu w spotkaniu z drugim człowiekiem. Ciemność, która pojawia się razem ze stratą uniemożliwia dostrzeżenie nam jakiejkolwiek jasności a często jest ona nawet szansą na coś zupełnie nowego w naszym życiu. Paulina Molicka przy wsparciu swoich bohaterów: Oli, którą poznaliśmy w Księgarence przy Miłosnej”, Michalinie, Krystynie mamie Ireny, Ireny właścicielki Willi, Adamowi jej synowi, dyrektorce szkoły Grażynie, Mikołajowi, artykułuje bezcenne życiowe prawdy o przyjaźni: „Chciała pokazać, że pamięta, że docenia, jest. Że potrafi nie tylko przyjmować dobro i pomoc, ale także sama wspierać drugiego człowieka”, o losie: „- nie ma przypadków. Ten przyjazd tutaj był po coś. Chcę w to wierzyć”, „czas pokazał, że ta decyzja była dobra nie tylko dla jej serca ale i portfela”, o domu:„odkąd tak niespodziewanie przyjechała, mieszkanie przestało być tylko ścianami zapełnionymi meblami. Stało się domem. Ze śmiechem, rozmowami, zapachami obiadu. Znowu zaczęło bić jego serce”, o ludziach: od siebie samego się nie ucieknie.

Zachwycała mnie społeczność przedstawiona w powieści „Willa przy Perłowej”. Człowiek człowiekowi wychodzi naprzeciw, podaje pomocną dłoń z ogromną empatią, życzliwością i serdecznością. Życzyłabym sobie, żeby każdy doświadczył jej w swoim otoczeniu i życiu i sam się przekonał. A kłopoty to nie problemy, tylko kolejne zadania do rozwiązania.

Główna bohaterka Michalina skradła moje serce swoją postawą, otwartością i bezpośredniością (a nawet bezczelnością) w kontaktach z innymi ludźmi i upatruję w tym klucza do nawiązywania i utrzymywania poprawnych relacji. Zaimponowała mi wiedzą o marketingu i social mediach. Z pewnych zagadnień w ogóle nie zdawałam sobie sprawy i były to dla mnie fantastyczne lekcje.

Po lekturze „Willi przy Perłowej” kakao i ciasteczka bożonarodzeniowe smakują naprawdę wybornie (cudny przepis na nie znajdziecie w powieści).

Serdecznie polecam.